Widziałem szybki rozwój przemysłu elektrotechnicznego w Niemczech, widziałem jego celowość i pożytek, postanowiłem założyć fabrykę w Warszawie– Kazimierz Szpotański otworzył Fabrykę Aparatów Elektrycznych już 15 listopada 1918 roku przy ul. Mirowskiej 9, kilka dni po rozbrojeniu przez polskie oddziały niemieckiego garnizonu i 3 dni przed Pierwszą Manifestacją Niepodległości, która odbyła się w wolnej Warszawie. Minęło 105 lat, tegoroczny Marsz Niepodległości 11 listopada 2023 roku jest protestem przeciw ponownemu odbieraniu nam wolności przez marksistowskie Niemcy realizujące konsekwentnie wrogie zamiary wobec państwa i narodu polskiego.

Nieograniczony kontakt młodych z Europą nie zaowocował świadomością celowości i pożytku pracy na rzecz rozwoju Polski i obrony suwerenności, lecz podporządkowaniem się wrogiej człowiekowi marksistowskiej  ideologii, która Zło przemyca dziś w opakowaniu dobra, a kłamstwo w opakowaniu prawdy (bp Ignacy Dec) . Uwierzyli, gdyż  zaniedbaliśmy edukację i wychowanie w oparciu o doświadczenia mądrych przodków. Uwierzyli, iż głoszone przez globalistów hasła wynikają z cywilizacyjnego postępu i to na miarę przewrotu kopernikańskiego (Olga Tokarczuk) a nie z ataku na wolność, własność  i godność człowieka i „chęci przetrzebienia ludzkości” przez nienawidzących ludzkość (Dorzeczy, Marsz Niepodległości- Lisicki-Cejrowski).

CAŁY TEKST TUTAJ -> KLIK.

Zmarł Pan Eugeniusz Sozański, współzałożyciel naszego Stowarzyszenia Kresowian, wieloletni członek zarządu oraz wieloletni chorąży pocztu sztandarowego.

Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie…

Punktualnie o godz. 13-ej  rozległ się wystrzał armatni wzywający stolicę, a z nią naród cały do jednej minuty ciszy i skupienia…Odkryły się głowy… Zamarł ruch…Nastała zupełna cisza… tylko w górze słychać było głuchy warkot krążących samolotów i łopot sztandarów poruszanych podmuchami wiatru – pisał Jerzy Michotek w rozdziale Nie znany Żołnierz Nieznany.

Gdy ośmiu żołnierzy kawalerów Virtuti Militari składało wśród szpaleru sztandarów zwłoki do mauzoleum, zbliżył się minister spraw wojskowych generał Władysław Sikorski i włożył do grobowca akt erekcyjny, stwierdzający tę czynność. Delegaci lwowscy wysypali na trumnę ziemię przywiezioną ze Lwowa z grobu Nieznanego Żołnierza.

CAŁY TEKST TUTAJ -> KLIK.

105 lata temu, w święto Wszystkich Świętych młodzi Polacy we Lwowie rozpoczęli powstanie, stając do nierównej walki z wojskiem ukraińskim. Dziś Orlęta Lwowskie ze względu na „poprawność polityczną” i sojusz z Ukrainą są skazane na zapomnienie. Naród jednak pamięta.

Cześć i chwała bohaterom!

CAŁY TEKST TUTAJ -> KLIK.

Rzecz w tym, że większość informacji w tym rozdziale przepisuję – jak się to w lwowskiej budzie mówiło – „na drut” z broszury „CMENTARZ OBROŃCÓW LWOWA” anonimowego autora – pisał Jerzy Michotek w rozdziale Nie znany żołnierz Nieznany . Wpadła mi ona w ręce w czasie stanu wojennego. Nie dziwota, że autor nie podpisał się. Ten odważny człowiek mógł za nią otrzymać kiedyś parę lat, a gdyby się w czasie cofnąć jeszcze dalej – i „czapę”. Ja moje „10 liet” otrzymałem za mniej „szkodliwe” prawdy o Lwowie. A teraz posłuchaj, nie znany mi odważny Człowieku, który to napisałeś. Jeśli żyjesz i jeśli spotkamy się, zrobię Ci po lwowsku sztemp okrutny: pocałuję Cię w rękę tak, jak kiedyś całowałem Mamę i Tatę. Żebyś natomiast nie myślał, dzielny lwowiaku, że w swojej walce o prawdę lwowską byłeś osamotniony, posłuchaj, proszę, piosenki o ziemi nie naszej.

Napisałem ją po ostatnim powrocie ze Lwowa. Spotkałem tam kolegę z gimnazjum, ale nie z mojego roku. Nosi inne nazwisko. Pod swoim by nie żył. Uszanowałem. Zrozumiałem. On wie…Oni wiedzą dokładnie kto i kiedy nosi świeże kwiaty wszędzie tam, gdzie być powinny. Spotkałem drugiego; położył palec na ustach jak dziecko bawiące się w chowanego. Już byłem zahartowany. Jeszcze jeden taki tam jest. Ani nazwiska, ani imienia wymienić nie mogę. Aż dziw, że mój zawał nastąpił tak późno. Piosenkę napisałem, gdy pierwszy z tych trzech przyniósł – na moją prośbę – trzy woreczki

Musimy budować świadomość społeczną na temat tego, co tam jest i co oznaczają te zmiany traktatów unijnych. Musimy przekonywać ludzi, że to klasyczny dylemat między oddaniem się w opiekę sąsiadom i instytucjom zewnętrznym, a prowadzeniem suwerennej i podmiotowej polityki – powiedział słusznie Patryk Jaki.

Świadomość społeczną budowały mniejszości w interesie mniejszości i za pomocą pieniędzy polskiego podatnika. Władza oddaje im przeszłość i przyszłość narodu i państwa polskiego. Według Zbigniewa Mendla, autora eseju Społeczeństwo wielokulturowe – polskie stereotypy, kompleksy, nadzieje, umieszczonego, umieszczonego na stronie Narodowego Centrum Kultury kluczem do powodzenia są zmiany świadomości społecznej, zwłaszcza zaś niezbędne jest odejście od absolutyzowania trzech istotnych mitów:

… zerwanie z ortodoksyjnie pojmowanym prymatem katolicyzmu

… dobro wspólne wymagać będzie świadomej, stopniowej rezygnacji z wielu atrybutów dzisiejszej suwerenności narodowej.

Metropolita Lubelski ks. abp Stanisław Budzik oddał kościół św. Jozafata, który znajduje się w centrum Lublina – cerkwi greckokatolickiej. O zamiarze oddania w/w kościoła ks. abp poinformował listem pasterskim na Wielki Post w dniu 26 luty 2023 r gdzie informuje m.in. że: „Obok zapewnienia uchodźcom z Ukrainy miejsca do godnego życia, warto również zatroszczyć się o ich potrzeby religijne (…)po przeprowadzeniu koniecznych konsultacji, podjąłem decyzję o użyczeniu kościoła rektoralnego pod wezwaniem Świętego Jozafata w Lublinie przy ulicy Zielonej na potrzeby wspólnoty greckokatolickiej”. Z powyższych słów ks. abp wynika litość nad greckokatolikami bo nie mają miejsca na modlitwę. W liście nie ma ani jednego słowa o tym, że greckokatoliccy mają w Lublinie cerkiew Narodzenia NMP na Al. Warszawskiej 71 oddalona od centrum około 3 kilometry. Nadmieniam, że przejęcie kościoła rzymskokatolickiego św. Jozafata było już dużo wcześniej przygotowywane bo od pewnego czasu odbywała się tam liturgia o godzinie 18 w obrządku greckokatolickim. W dniu 1 września na zabytkowych drzwiach kościoła zostały przybite kartki z informacją. że liturgia z godziny 10, która odbywała się na al. Warszawskiej zostaje przeniesiona na ul. Zielona 3. Był to argument aby oficjalnie przejąć kościół i na tablicy ogłoszeń umieścić informację w języku polskim i ukraińskim, że jest to: „ Ukraińska cerkiew greckokatolicka św. Jozafata w Lublinie”. Każdy kto był związany z tym kościołem dozna ogromnego szoku gdy nawiedzi tą świątynie bo w wewnątrz pozdejmowano wszystkie obrazy, tak, że w kościele zionie ogromna pustka i groza nie do opisania. Należy zadać pytanie czy faktycznie w Lublinie jest tylu greckokatolików, że potrzebują aż dwa kościoły. Dokonałem policzenia wiernych w dniu 19 marca 2023 r, którzy mają w niedzielę trzy liturgie: na al. Warszawskiej o godz. 10 było 28 wiernych a o godz. 12 było 22 wiernych oraz na ul. Zielonej o godz. 18 było 35 wiernych w tym 10 dzieci. Natomiast w dniu 08.10.2023 r na al. Warszawskiej o godz. 12 było 36 wiernych oraz na ul. Zielonej o godz. 10 było 32 wiernych w tym 8 dzieci (w tej liczbie wiernych są policzeni seminarzyści greckokatoliccy, którzy uczestniczyli w liturgii a maja swoją kaplice w kościele pw. Przemienienia Pańskiego ul. S. Wyszyńskiego 6), o godz. 18 było 26 wiernych. W sumie dnia 19.03.2023 na niedzielnej liturgii było 85 greckokatolików a 08.10.2023 było 94 greckokatolików w dwóch cerkwiach i jednej kaplicy.

Dzisiaj wspólnie z liderami partii demokratycznych potwierdziliśmy gotowość pełnej współpracy i tworzenia nowej większości w przyszłym parlamencie– zapowiedział Donald Tusk.

O takiej „demokracji partii”   i szykowanej przez nią przyszłości myślał Kazimierz Pużak przed 78. laty idąc w marszu  wysiedlonych z Warszawy, nieprzebranej rzeki masy ludzkiej, obładowanej tobołami, dźwiganymi przez wszystkich – i młodych, i starych, lub popychanymi w wózkach dziecięcych, taczkach, często na rowerach.

„Kroczono pod eskortą rozstawionych żołnierzy niemieckich. Muszę tu zaznaczyć, że nikt z Niemców nie zapytywał lub sprawdzał nazwisk czy też dokumentów, nikt nie rewidował bagaży ani też nikt nie rabował. Sam widok tych dziesiątków tysięcy żywych i mogących się jeszcze ruszać, posuwających się wśród śmiertelnej ciszy w blaskach ostatniego naprawdę jeszcze letniego słońca, mówił sam za siebie i najwymowniej ilustrował bohaterstwo walki, a zarazem poświęcenia bezprzykładnego siebie i rodzinnego miasta, w którym zostawiono dobytek wielu pokoleń i oddawano tę gehennę Polski jako świadectwo wstawione obłudzie i zakłamaniu możnych tego świata aliantów, którzy już po raz drugi wspólnie z naszym wrogiem, w swym egoizmie i zapamiętaniu zysków, spychali Polskę na poziom żywego towaru.

CAŁY TEKST TUTAJ -> KLIK.