W 2024 r. mija 80. rocznica tej zbrodni w związku z tym temat wart jest przypomnienia. Dylągowa to wioska położona  pośród lasów w zachodniej części Pogórza Przemyskiego w zakolu rzeki San, na jej prawym brzegu obecnie pow. rzeszowski, Województwo Podkarpackie. W dniach 25-26 kwietnia 1944 r.  nacjonaliści ukraińscy próbowali nakłonić okupacyjne władze niemieckie do wymordowania Polaków mieszkańców wioski.  W Dylągowej miało się stać to samo, co wydarzyło się dwa miesiące wcześniej w Hucie Pieniackiej (pow. Brody). Ukraińscy nacjonaliści, którzy sami nie byli w stanie wymordować polskich mieszkańców tej miejscowości, nakłonili okupacyjne władze niemieckie do przeprowadzenia pacyfikacji wioski. 28 lutego 1944 r. oddziały SS złożone z Ukraińców i banderowskie bojówki OUN oraz UPA starły z powierzchni ziemi tę miejscowość. Pretekstem była obecność w okolicy partyzantki sowieckiej. Ukraińscy nacjonaliści wymordowali wówczas ok. tysiąca mieszkańców Huty Pieniackiej, a także Polaków z okolicznych wsi, którzy szukali tam schronienia przed banderowcami. Dylągową miał spotkać ten sam los. Jednak dzięki postawie mjr. Kazimierza Mięsowicza, ks. Franciszka Paściaka, sołtysa Ludwika Przybylskiego oraz pomocy Opaczności Bożej wioska uniknęła strasznego losu.

Odsyłamy do reportaży w TV Trwam dotyczących zbrodni nacjonalistów ukraińskich na mieszkańcach Dylągowej:

„Zbrodnie UPA w Dylągowej”

https://www.youtube.com/watch?v=rQqWiteSeqo

„Powrót do Dylągowej”

https://www.youtube.com/watch?v=BjDmJg_PsOY

Polecamy artykuł naukowy:

A. Brożyniak, Próba zagłady Dylągowej przez nacjonalistów ukraińskich 25-26 kwietnia 1944 r. [w:] Ludobójstwo OUN-UPA na Kresach Południowo-Wschodnich. Dawne Kresy Południowo-Wschodnie w optyce historycznej i współczesnej, t. 11, red. W. Listowski, Kędzierzyn-Koźle 2019, s. 211-224.

Wersja elektroniczna:

chrome-extension://efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/http://kresykedzierzynkozle.pl/wp-content/uploads/2019/12/Ksi%C4%85%C5%BCka-Ludob%C3%B3jstwo-OUN-UPA-tom-XI-2019-rok.pdf

TUTAJ RELACJA FOTOGRAFICZNA.

Wiceminister edukacji Joanna Mucha zadeklarowała, że w polskich szkołach ukraińskie dzieci będą uczone m.in. języka ukraińskiego i historii na podstawie tzw. komponentu ukraińskiego, przygotowanego przez stronę ukraińską. – Nie jesteśmy zainteresowani polonizacją ukraińskich dzieci – zadeklarowała Mucha.

CAŁY TEKST TUTAJ -> KLIK.

W mieście zamieszkaliśmy na ulicy Kowelskiej w pożydowskiej kamienicy, która stała pusta. Obok nas w innych pokojach mieszkały inne rodziny polskie, w tym wspominana już rodzina Kubickich. Codziennie wychodziłam na naszą ulicę i chodziłam nawet do miasta, a szczególnie do głównego kościoła w tym mieście, gdzie uczestniczyłam we Mszy Świętej. Dlatego codziennie widywałam grupy uciekinierów, którzy widać było że tak jak moja rodzina, dopiero co uciekli spod ukraińskiego noża i siekiery. Wielu z nich gorzko płakało i lamentowało nad ostatnimi doświadczeniami, które ich spotkały. Jednak nikogo z tych ludzi nie zatrzymywałam i nie rozmawiałam z nimi.

CAŁY TEKST TUTAJ -> KLIK.

Zakażeni nienawiścią
Mordują się w Ukrainie…
Świat jest mały
I dostrzega podobieństwo
Zbrodni na Ukrainie
Do strefy Gazy
Ten sam szatan
Drwi z Boga i Dekalogu

Mam nadzieję, że w lipcowe dni z okazji 81 rocznicy Krwawej Niedzieli na Wołyniu, odwiedzający Bibliotekę będą obdarowywani papierowymi kwiatami lnu, które przypominają o mordowanych Polakach przez nacjonalistów ukraińskich. Prawda o tych wydarzeniach sprzed lat jest niezbędna i dopiero wstępem do pojednania. Teraz wykorzystując tekst z ogłoszenia biblioteki napiszę: Takiej akcji mogłoby towarzyszyć hasło „Łączy nas pamięć”, które podkreśla siłę wspólnoty, znaczenie solidarności, potrzebę dialogu ponad podziałami. Głęboko wierzę, że pamięć o przeszłości jest jedną z nadrzędnych wartości, które nas jednoczą i nadają nam wspólną tożsamość – niezależnie od światopoglądu czy sympatii politycznych.

Autor: Piotr Daleki

Tutaj link do postu biblioteki.

Spotkania Świrzan nr 168a <-KLIK

Do Ekscelencji
Generalnego Gubernatora Franka
Naczelny Zarząd Ukraińskiego Komitetu Centralnego ma zaszczyt pozdrowić Pana, jako przedstawiciela Wielkich Niemiec i donieść Panu co następuje:
Od roku 1921 istnieje w granicach byłego polskiego Państwa Towarzystwo pod nazwą ,,Ukraiński Komitet Centralny w Polsce’’ na podstawie zatwierdzonego przez Warszawski Komisariat statutu, który załącza się. Jak wynika ze statutu, zadaniem Towarzystwa jest opieka nad ukraińskimi politycznymi emigrantami, mianowicie troska o fizyczną, materialne i prawne położenie ukraińskich emigrantów oraz zaspokojenie ich potrzeb kulturalnych. Ukraiński Komitet Centralny jest apolityczną organizacją, która nie ma na celu politycznej działalności.

CAŁY TEKST TUTAJ -> KLIK.

Zadanie postawione przed nim określono „przymusową emigracją” a znaczenie tych słów odpowiadało dokładnie ich treści, wszyscy bez względu na ich wolę, a także obywatelstwo mieli zostać zmuszeni do emigracji co w zwyczajnym języku nazywa się to wygnaniem– Hannah Arendt opisała realizację dyrektywy zleconej Eichmannowi w 1938 roku do wykonania w Austrii. 

Rok 2024 został ogłoszony w obwodzie tarnopolskim rokiem całej rodziny Stepana Bandery.
Decyzję taką podjęli 8 lutego 2024 roku, na zwyczajnym posiedzeniu deputowani Rady Obwodowej Tarnopola. „Za” głosowało 52 deputowanych, dwóch deputowanych było nieobecnych w czasie głosowania. Tak więc można powiedzieć bez żadnej przesady, iż decyzja w sprawie ogłoszenia roku rodziny Stepana Bandery, została podjęta przez całe gremium jednomyślnie!

CAŁY TEKST TUTAJ -> KLIK.