Rodzina oraz Zarząd Główny Stowarzyszenia z żalem zawiadamia, że w dniu 15.01.2021 r. odszedł Szczepan Siekierka wieloletni prezes i założyciel Stowarzyszenia Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów.

NEKROLOG

Szczepan Siekierka (ur. 03.08.1928 – zmarł 15.01.2021)

Urodził się 3 sierpnia 1928 r. w Toustobabach, powiat Podhajce, województwo tarnopolskie. W 1941 r. w Toustobabach zorganizowano „Oddział Samoobrony”, do której należał od 1943 r. Celem zorganizowania „Samoobrony” było prowadzenie rozpoznania o działalności miejscowych Ukraińców, należących do OUN, które rozpoczęło mordowanie ludności polskiej już w 1939 r. przed wkroczeniem wojsk sowieckich. Przykładowo – w Szulmanach zamordowali 38 osób, w Marianowie 4 osoby, w Dolinie 5 osób, w Sławętynie 50 osób, w Nosowie 10 osób. W miesiącu lipcu 1941 r., w Panowicach, policja ukraińska zamordowała 6 osób, a w Zawadówce 5 osób. Terror na ludności polskiej przez nazistów ukraińskich w czasie okupacji sowieckiej i niemieckich, nie był niczym skrępowany przez władze sowieckie i niemieckie, gdyż władzę sprawowali Ukraińcy z policją ukraińską. Samoobrona w 1943 r. została oficjalnie podporządkowana Kompanii Armii Krajowej „Rokita”, pluton „Bluszcz” w Panowicach. Dowódcą tej kompanii był chorąży Paweł Rostkowski, dowódcą plutonu Michał Tracz ps. „Kalina”, a dowódcą drużyny Feliks Rostowski ps. „Akacja Aklina”. Przysięgę wojskową Szczepan Siekierka złożył w styczniu 1944 r. Powierzono mu bardzo ważną funkcję kuriera-łącznika z innymi kompaniami, obwodu Podhajce. Sprzyjało temu to, że był w tym czasie listonoszem. Niezależnie od tego brał udział w przygotowaniu i organizowaniu stanowisk obronnych dla ludności polskiej, w celu obrony przed bandami ukraińskimi. Zajmował się zdobywaniem broni od wojsk niemieckich i

W wykazie okolicznościowych rozkazów Józefa Piłsudskiego Józef Piłsudski do swoich żołnierzy (Lwów 1920 r) pod numerem XVIII znajduje się rozkaz skierowany do Generała, Porucznika Iwaszkiewicza:

Wyrażam uznanie wojskom, które w zwycięskich i ciężkich bojach przerwały pierścień ukraiński, zaciśnięty koło Lwowa i Gródka Jagiellońskiego, oraz nawiązały łączność z odciętemi tam, mężny opór stawiającymi oddziałami.

Żołnierze! Wasz wspólny wysiłek unicestwił zamiary nieprzyjaciela zawładnięcia Lwowem.

Dziękuję gen. por. Iwaszkiewiczowi za umiejętne i planowe przeprowadzenie odsieczy Lwowa, Gen. per. Rozwadowskiemu za obronę Lwowa i Gródka Jagiellońskiego, Gen. ppor. Romerowi za celowe i energiczne współdziałanie, Gen. por. Aleksandrowiczowi za pobicie wroga w pieciodniowych walkach pod Siedliskami, Sądową Misznią i Gródkiem Jagiellońskim, pułkownikowi Konarzewskiemu, dowódcy wojsk z Księstwa Poznańskiego za rozstrzygający, brawurowy atak na Bar i Wołczuchy.

Dziękuję również Pułkownikom: Minkiewiczowi, Kulińskiemu, Berbeckiemu, Sikorskiemu i Podpułkownikom: Mączyńskiemu i Palle za sprawne prowadzenie Grup.

Dziękuję wszystkim niższym dowódcom i oficerom, którzy sumiennie i mężnie pełnili swe obowiązki i dali przykład żołnierzowi, jak trzeba walczyć za Ojczyznę.

Dziękuję Wam, żołnierze, zebrani ze wszystkich części Polski, za to, żeście radośnie i śmiało poszli w bój za Polski Gród – Lwów, za całość ziemi polskiej.

Wam, bezimienni bohaterowie, najwięcej zawdzięcza Polska… – cały artykuł Bożeny Ratter

Jacek Boki w swoim blogu napisał:

Wobec ukazujących się w ostatnim czasie tekstów charakteryzujących w sposób zafałszowany i relatywizujący stosunki polsko – ukraińskie w okresie międzywojennym, rozpoczynam dziś publikację cyklu artykułów znamienitych autorów, które powstały w wyniku wieloletnich badań naukowych nad dokumentami historycznymi, obszerną literaturą tematu i wieloma źródłami. Opisywane w kolejnych tekstach fakty historyczne przedstawiają prawdziwy obraz polityki władz II Rzeczypospolitej wobec obywateli polskich pochodzenia ukraińskiego. Życzę przyjemnej lektury, pozwalającej na weryfikację insynuacji zawartych w coraz częściej pojawiających się ounowskich wytworach antypolskiej propagandy… – więcej w blogu kresywekrwi.blogspot.com