https://www.youtube.com/watch?v=jr2qNk1mNZE

Niedawno na łamach nczas.com pisaliśmy o odznaczeniu, jakie z okazji 80. rocznicy powstania Ukraińskiej Powstańczej Armii odpowiedzialnej m.in. za Rzeź Wołyńską, przyznawała Rada Miejska Iwano-Frankowska. Nie trzeba było długo czekać, żeby jednemu z odznaczonych prezydent Wołodymyr Zełeński nadał tytuł bohatera Ukrainy. Dla Polaków jest on zbrodniarzem.

99-letni Myrosław Wasylowycz Symczycz, bo o nim mowa, pod koniec sierpnia 2022 r., jako pierwszy, dostał order z okazji 80-lecia UPA. Było to już kolejne uhonorowanie tego członka zbrodniczej organizacji – wcześniej bowiem doczekał się swojego pomnika w Kołomyi. Jest także kawalerem ukraińskich orderów „Wolności” i „Za zasługi” nadanych przez prezydentów Petra Poroszenkę i Wiktora Juszczenkę. Więcej tutaj – link

W Kuźminie i w Birczy upamiętniono 77. rocznicę napadu oddziałów UPA na garnizony Wojska Polskiego. Uroczystości odbyły się przy pomnikach poległych żołnierzy.

https://rzeszow.tvp.pl/64078850/77-rocznica-napadu-oddzialow-upa-na-garnizony-wojska-polskiego-w-kuzminie-i-w-birczy

https://przemysl.naszemiasto.pl/77-rocznica-walk-stoczonych-w-obronie-kuzminy-i-birczy/ar/c1-9056487

Zapraszamy do zapoznania się z kolejnym numerem „Spotkań Świrzan”

Spotkania Świrzan nr 159 – plik pdf

Wojna na Kresach Wschodnich Rzeczypospolitej we wrześniu 1939 roku obfitowała w wiele dramatycznych a często wręcz tragicznych wydarzeń zarówno w aspekcie militarnym jak też i w wymiarze nieszczęścia osobistego ludzi których los przywiódł w owe dni w te rejony państwa polskiego np. ta krótka relacja generała W. Andersa daje się porównać do kadru filmu o niewyobrażalnym okrucieństwie Niemców w stosunku do osób cywilnych, tym bardziej wstrząsającym, że dotyczył dzieci: „Widzę jak lotnik niemiecki kołuje nad gromadą liczącą koło setki małych dzieci. Zniża się na 50 metrów, rzuca bomby i strzela z karabinu maszynowego. Dzieci rozpryskują się ja wróble, ale kilkanaście barwnych plam zostaje na polu”.

Prawdopodobnie były to dzieci z kolumny ewakuacyjnej przybyłej na Kresy z głębi Polski i udającej się na któreś z przejść granicznych z Rumunią lub Węgrami. Niestety śmiertelne zagrożenie ze strony Niemców, a po 17 września także Armii Radzieckiej nie były jedynymi nieszczęściami jakie dotknęły uchodźców, ale także żołnierzy polskich z rozbitych oddziałów, a w licznych wypadkach nawet miejscowych Polaków. Mam w tym momencie na uwadze bojówki nacjonalistów ukraińskich, a także zwykłych chłopów ukraińskich polujących na polskie ofiary z różnych motywów; najczęściej z chęci rabunku mienia osobistego nieszczęsnych uciekinierów. Gwoli ścisłości należy zauważyć, że jeśli zbrodnie dokonywane przez Niemców i czerwonoarmistów były „dziełem” agresorów zewnętrznych, to śmierć Polakom na kresowych drogach września 1939r. zadawana była także rękoma sąsiadów i współobywateli tego samego państwa czyli Rzeczypospolitej Polskiej.

To powiększało skalę tragedii narodowej, i było przejawem nieoczekiwanej a przez to bardzo bolesnej zdrady… – cały artykuł Tadeusza Samborskiego

Znacznie przed epoką wolnościową, znacznie nawet przed rokiem 1905, praca konspiracyjna szkolna funkcjonowała w Kijowie…Tajne szkolnictwo, pod przewodnictwem Józefata Andrzejewskiego i tzw. «babci» Ułaszynowej, mając licznych współpracowników i współpracowniczki, szerzyło się w Kijowie i poza Kijowem- fragment wspomnień Marii Dunin Kozickiej zacytowała Ewa Polak Pałkiewicz w rozdziale Przyjaciele domu- nauczyciele w książce RYCERZE WIELKIEJ SPRAWY. Zbierano po wsiach dzieci schłopiałej szlachty polskiej, oficjalistów, urzędników w różnych stronach Kresów, ucząc je po dworach. Na utrzymanie szkół szły dobrowolne podatki od obywatelstwa okolicznego. W pierwszych chwilach po przewrocie marcowym (1917) „Rada okręgowa polskich stowarzyszeń pomocy ofiarom wojny», organizacja społeczna rekrutująca się z najdzielniejszych jednostek, rozpoczęła żywą agitację w celu zebrania wielkiego wiecu, na który zjechali wszyscy nieledwie mieszkańcy Kresów ze stron różnych. Na wiecu tym ukonstytuował się Komitet Wykonawczy z Joachimem Bartoszewiczem na czele. Komitet ów miał na celu skupienie Polaków na Rusi i nadanie im jednolitego kierunku, a promieniując na wszystkie prowincjonalne miasta, miasteczka i dwory, stworzył komisariaty powiatowe i gminne, których przewodnią myślą było zakładanie szkół i szkółek polskich… – cały artykuł Bożeny Ratter

Każdy naród musi mieć swe własne, wystarczające sobie gospodarstwo społeczne; musi, w miarę uposażenia przez przyrodę, zaspakajać własną pracą i własną produkcją swe potrzeby. Bez tej utrwalonej podstawy materialnego bytu, popada naród w zależność od obcych, staje się ich sługą, przestaje być rządcą losów, traci wolność – referował dr Artur Benis w 1917 roku. Choć świat cały pełen szczęku oręża, trzeba się zawczasu przygotować do zadań przyszłości, aby potem, gdy przed krajem staną kwestie gospodarcze nie brakło nam ani materiału do odpowiedzi, ani – co ważniejsza – świadomości metod i sposobów. Punktem wyjścia muszą być obecne stosunki, względnie stan przedwojenny, może jego analiza i zastanowienie się nad przyczynami skąd płyną braki naszego ustroju gospodarczego wskażą sposób, jak ich w przyszłości uniknąć.

A gdybyśmy jeszcze na przemysł galicyjski, który istnieje, spojrzeli nie pod kątem widzenia statystyki produkcji, ale ze stanowiska narodowego, przekonalibyśmy się, ile u nas pracuje przedsiębiorstw i kapitałów obcych, acz nieraz wstydliwie przysłoniętych płaszczykiem polskiego nazwiska… – cały artykuł Bożeny Ratter

Terytorium, które w 1772 r otrzymało nazwę Galicji (pierwszy rozbiór Rzeczypospolitej), od wieków znało podział pracy i wymianę, znało więc i posiadało przemysł – Prof. dr. Franciszek Bujak (UJ w Krakowie) 30 września 1917 r na II Zjeździe Przemysłowym wygłosił wykład „Podstawy rozwoju przemysłu w Galicyi‘‘. Polska elita w 1917 roku – gdy na froncie I wojny światowej toczyły się walki i nie był znany ich finał -projektowała już i przygotowywała naród i Rzeczypospolitą do odbudowy dla życia w suwerenności i niepodległości. I projekt prawie zaraz przyszło im realizować w odzyskanych, zjednoczonych ziemiach, które zaborcy Austria, Niemcy i Rosja wykorzystywali gdy „zgwałcili granice Rzeczypospolitej”, jak pisał Niemcewicz. Autor pamiętnika II zjazdu przemysłowego ubolewa- stała Delegacya, zaledwie obrana, została zdekompletowana wskutek wyjazdu z Krakowa kilku jej członków, powołanych do pracy gdzieindziej.

Prof. Franciszek Bujak (prezes Towarzystwa Naukowego we Lwowie, odznaczony Krzyżem Komandorskim Polonia Restituta z Gwiazdą) pisał : Cały ten rozwój opierał się przeważnie na niskim rozwoju komunikacji, wskutek czego dowóz obcych wyrobów przemysłowych był utrudniony i bardzo kosztowny, doskonale więc opłacało się produkować w kraju wyroby przemysłowe. Od połowy XIX. w. gdy następuje rozwój kolei żelaznych i zastosowania maszyn parowych do wysoko już od dawna rozwiniętego przemysłu w zachodnich prowincjach austriackich i w Niemczech, Galicja została zalana tańszym a zewnętrznie lepiej się przedstawiającym towarem fabrycznym, przyczem kredyt, obficie udzielany przez fabryki kupcom, a przez nich spożywcom, odegrał bardzo doniosłą rolę. Wymiana i podział pracy przez to więc nie ustały, ale nad podziałem pracy i wymianą wewnątrz kraju zyskały od razu