Początek filmu  Grzegorza Brauna z 2012 roku o narodzinach eugeniki: „Najlepsi spośród z nas uruchomili machinę potwornego ludobójstwa. To był establishment, ludzie bogaci, na stanowiskach”- Edwin Black o projekcie eugeniki w USA, o Adolfie Hitlerze, który w porozumieniu z twórcami tego zbrodniczego projektu dokonał holocaustu, o sterylizacji i aborcji dla zachowania tylko wybranej elity, o pierwszych próbach wyprodukowania „wzorcowego ” człowieka metodą in vitro.

„Pomysłodawca „eugeniki”, wielki naukowiec, sir Francis Galton, chciał „przeprowadzić” człowieka do kolejnego etapu ewolucji w imię postępu, co wymaga selekcji na lepszych i gorszych”. W 1890 roku w amerykańskiej szkole dla nauczycieli zainicjowany został projekt „naukowy” unicestwienia tych, którzy do elity nie należeli. Przeanalizowano cechy dużej populacji kobiet i mężczyzn, aby „na podstawie tej bazy zadecydować, kto zasługuje na to, aby żyć a kto nie”. Podstawą do eliminacji była głuchota, ślepota, epilepsja, mniejsze zdolności itp. Instrukcja z 1917 roku : „najlepiej byłoby te dzieci uśpić delikatnie chloroformem albo podać im dawkę cyjanku potasu”

Tak zbliżały się pamiętne Święta Wielkanocne 1944 roku. W Niedzielę Wielkanocną (9 kwietnia) wszyscy prawie ludzie udali się do kościoła. Po śpiewaniu Gloria Tibi Trinitas udaliśmy się na procesję wokół kościoła, który był strzeżony przez posterunki wartownicze. Procesja  była bardzo uroczysta, ludność przygnębiona, ale podtrzymywana na duchu śpiewała donośnie, a echo pieśni biegało i uspokajało ludzi” –wspomnienia Michała Węgrzyna przywołał Jerzy Węgierski -komendant Rejonu Winniki AK – pisząc o samoobronie Hanaczowa. Oczekiwano zrzutu. W Niedzielę Wielkanocną usłyszano sygnał – melodię zapowiadającą zrzut – i o godz. 16.00 wyszedł z Hanaczowa por. Jastrzębski „Strzała” z kilkunastoma żołnierzami z oddziału leśnego, co osłabiło siłę obronną Hanaczowa, ale innego rozwiązania nie było.

W 1924 roku poznaniacy nakręcili fabularyzowany dokument pt. „Odrodzona Polska”, który opowiadał o zmaganiach Wielkopolan z Niemcami. W filmie tym wystąpili niedawni powstańcy, a nawet sam Ignacy Paderewski. W 1939 roku natychmiast po wkroczeniu do Poznania Niemcy zniszczyli Wielkopolskie Muzeum Wojskowe i zgromadzone tam pamiątki powstania. Ten sam los spotkał również „Odrodzoną Polskę”.

1 września 1939 roku wojna zaczęła się w Gdańsku od polskiego ataku na polską bazę na Westerplatte – powiedział Premier Tusk podczas obchodów Dnia Wyzwolenia Holandii, 5.05.2025 . 

Znakomita książka wydawnictwa Biały Kruk „Zamach na polskość” dotyka najważniejszych aspektów istnienia naszego narodu. To wołanie o odważne stanięcie w obronie naszej, znów dręczonej przez rozlicznych wrogów, Ojczyzny – czytamy w zapowiedzi. Zamach na polskość poprzedzony był działaniami podjazdowymi -kto był tego świadom?

W grudniowym numerze 2018 roku Kuriera Galicyjskiego umieszczona został notatka :  „W obwodzie lwowskim rok 2019 będzie Rokiem Bandery” zakończona zdaniem:  „Zatem w 2019 będziemy wszyscy świętować 110. rocznicę urodzin ukraińskiego wybitnego działacza” (kursywą w tekście została podkreślona wybitność). Notatka bez komentarza redakcji pisma, które przedstawia się jako  Niezależne pismo Polaków na Ukrainie.

W tym samym numerze Kuriera Galicyjskiego jest artykuł  o wystawie w Łucku w Muzeum Sztuk Pięknych unikatowych dzieł sztuki, pochodzących z Ołyki.

Przeprowadzona wiosną i latem 1947 roku ,,Operacja Wisła’’ do dziś wywołuje skrajne emocje. Jedni widzą w niej wyłącznie akt represji wobec mniejszości ukraińskiej, inni – konieczną operację wojskową, która zakończyła krwawą wojnę toczącą się przez lata na południowo-wschodnich krańcach Polski. Rzeczywistość była jednak bardziej złożona.
Przesiedlenie ludności bojkowskiej, łemkowskiej i mieszanej z terenów objętych działalnością UPA na tzw. Ziemie Odzyskane było bolesne. Wielu z tych ludzi nigdy nie wróciło już w rodzinne strony. Ale przesiedlenia te miały swój konkretny cel: zlikwidowanie zaplecza dla Ukraińskiej Powstańczej Armii. I były skuteczne. Przerwały spiralę mordów, odwetów i pacyfikacji, które pustoszyły wsie i miasteczka, w których sąsiad mordował sąsiada.

TUTAJ CAŁOŚĆ ->KLIK

29 kwietnia w rocznicę wyzwolenia niemieckiego obozu koncentracyjnego Dachau, obchodzimy Dzień Męczeństwa Duchowieństwa Polskiego. „W końcu zbrodnicza działalność szowinistów spod znaku UPA zwróciła się w kierunku duchowieństwa rzymskokatolickiego. Księża ginęli indywidualnie i razem ze swymi parafianami w kościołach. Na Podolu i Wołyniu padło ofiarą 82 duchownych rzymskokatolickich. Spośród z nich sześciu zginęło w torturach przepiłowanych piłami ciesielskimi”.(Archiwum Metropolii Lwowskiej obrządku łacińskiego w Krakowie).

Od początku wojny Ukraińcy współpracowali z Niemcami, a zwłaszcza wtedy, gdy chodziło o eksterminację żywiołu polskiego. Brało w tym udział całe tak zwane ukraińskie społeczeństwo, a więc profesorowie, księża, łącznie z najwyższymi czynnikami cerkwi greckokatolickiej, działacze spółdzielczy, nauczyciele, masy chłopskie. Do mordów niszczenia Polaków i polskości wzywali z reguły księża ruscy z ambon w czasie nabożeństw w cerkwiach ( ANN, Delegatura Rządu RP na Kraj) . Zaskoczona rzezią ludność polska nie mogła pojąć, że oto sąsiad, który był kumem i przyjacielem nagle przeistoczył się w mordercę. Ta psychiczna bariera była największą przeszkodą dla stworzenia samoobrony.

Był wielkim polskim uczonym i patriotą, historykiem sztuki, znawcą późnego renesansu w Polsce, humanistą i ostatnim kustoszem Zakładu Ossolińskich we Lwowie. Stał na straży zbiorów Ossolineum w czasach okupacji niemieckiej, a później sowieckiej. Jemu zawdzięczamy to, że dziś to w Polsce, a nie na Ukrainie znajduje się wiele bezcennych skarbów kultury, w tym rękopisy dzieł polskich pisarzy i poetów włączając w to rękopis „Pana Tadeusza”.

Po II wojnie światowej nie wyjechał ze Lwowa, aby nie dopuścić do zniszczenia zgromadzonych tam dóbr polskiej kultury. Nie opuścił lwowskiego posterunku pomimo kuszących ofert objęcia wielu intratnych stanowisk w PRL-u. Proponowano mu stanowisko dyrektora Ossolineum we Wrocławiu, katedry historii sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim, dyrektora Muzeum Śląskiego (później Narodowego) w tym mieście, a także stanowisko dyrektora Muzeum Narodowego w Krakowie. Wszystkie oferty odrzucił. Był to wyraz dużego heroizmu z jego strony. Za pozostanie w swoim ukochanym Lwowie zapłacił bardzo wysoką cenę. Była nią utrata wszystkich tytułów i stanowisk oraz liczne upokorzenia ze strony sowieckiego i ukraińskiego środowiska naukowego. Warunki, w jakich tam żył i pracował, odbiegały znacznie od tych, do jakich był przyzwyczajony przed wojną i jakie mogłyby go czekać, gdyby tylko zgodził się wyjechać do Polski. Do śmierci pozostał wierny Polsce i naukowym ideałom. Nigdy nie pogodził się z faktem, że Lwów został Polsce odebrany. Uważał, że okupowany Lwów to wciąż Polska i że jego misją jest ratowanie, na ile to tylko możliwe pozostawionego tam polskiego dziedzictwa.

W działaniach na froncie włoskim miał wziąć udział 50-tysięczny Drugi Korpus Polski pod dowództwem gen. Andersa, wydzielony ze składu armii. Żołnierze, zgrupowani na pustyniach Iraku, wybiegając myślami ku frontowi włoskiemu, nie wiedzieli zapewne, że tam, w opanowanym przez faszyzm wiecznym mieście, udało się kilku patriotom polskim uczcić publicznie rocznicę Konstytucji 3 Maja.

Pod pretekstem 400-lecia założenia kaplicy śpiewaków rorantystów a capella, zwanej Kaplicą Sykstyńską, Mateusz Gliński, prawnik  i dyrygent, od 1940 doradca muzyczny Watykanu i sprawozdawca „L’Osservatore Romano”, zorganizował 3 maja 1943 r. w Ponteficio Istituto di Musica Sacra koncert muzyki religijnej, w którego programie znalazło się wykonanie Bogurodzicy. Ta dostojna pieśń hymniczna, najstarsza ojczysta synteza wiary chrześcijańskiej i poczucia polskości, pieśń koronacyjna Jagiellonów, była śpiewana regularnie przez żołnierzy Brygady Karpackiej w dniu poprzedzającym każdą walną bitwę. Dodać warto, że materialnym śladem uczczenia tej rocznicy stał się efektowny album pamiątkowy, prawdziwy rarytas wydany w trzech egzemplarzach z godłem papieskim na okładce, zawierający nuty ze słowami polskimi i włoskimi Bogurodzicy oraz historię pieśni. (Emigracja Walczacych, Wojciech Jerzy Podgórski).