Tak niektórzy uczcili rocznicę ludobójstwa na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej!

W Birczy przy drodze krajowej w dniu 11 lipca 2019 roku (!) rozebrano pomnik ku czci czterech żołnierzy WP, którzy zginęli w walkach z UPA. Należy pamiętać, iż szeregowcy byli brani do WP i nie mieli wpływu na to, gdzie będą służyć! Data rozbiórki i sam jej fakt jest wyjątkowo skandaliczny! Poniżej krótka notatka o walce z UPA (oczywiście znam znacznie szerszy kontekst i opis walki)… więcej na stronie suozun.org

Ktokolwiek obserwował to, co się w Polsce działo z prawdą o ludobójstwie banderowskim wie: niektórzy dziennikarze z pewnej gazety włożyli wiele wysiłku w próbę udowodnienia niewinności OUN-UPA i/lub w uzasadnianie argumentacji zbrodniarzy. W tym celu wysuwali na pierwszy plan cierpienia ludności ukraińskiej, wpychając w zapomnienie fakt, że OUN-UPA  planując i przeprowadzając ludobójstwo na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej w swoich rachubach uwzględniła możliwość ślepego polskiego odwetu i nawet uważała polskie odwety za element pozytywny – czynnik mobilizujący, czyniący ludność ukraińską bezwolnym narzędziem w szaleńczych planach OUN.

Największy wysiłek włożono w udowodnianie, że Operacja Wojskowa „Wisła” była niepotrzebna. Pod poniższym linkiem publikujemy fotografie jakby wprost z Wołynia – tymczasem takie rzeczy miały miejsce prawie półtora roku po zakończeniu wojny. Właśnie po to, aby uniemożliwić szaleńcom popełnianie takich zbrodni, wyrwać z ich rąk ludność cywilną – przeprowadzono Operację „Wisła”.

Uwaga – pod linkiem, na końcu publikacji – drastyczne fotografie spalonych przez SB OUN żywcem Polaków i Ukraińców, tylko dla osób dorosłych. Skrępowane ręce spalonych żywcem ofiar, fakt, że jedna z nich została wrzucona do ognia po nabiciu na brony – świadczy o premedytacji zwyrodnialców, o chęci zadania ofiarom (tutaj – Polakom i Ukraińcom) maksymalnych cierpień… więcej na stronie suozun.org

Dziś obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II RP. 76 lat temu, w niedzielę 11 lipca 1943 roku, na Wołyniu rozpoczęła się masowa, skoordynowana akcja przeciwko ludności polskiej przeprowadzona przez OUN-UPA.

W dniu 11 lipca 1943 roku Ukraińska Powstańcza Armia rozpoczęła skoordynowany atak na polskich mieszkańców Wołynia, kontynuowany w kolejnym dniu. Zaatakowano 150 miejscowości. Była to kulminacja fali mordowania i wypędzania Polaków z ich domostw, trwającej już od początku 1943 roku, przy czym do pierwszych mordów dochodziło już jesienią 1939 roku… czytaj dalej na kresy.pl

Na początku drugiej wojny światowej, po kilku wiekach przerwy, odnowiono w III Rzeszy lancknechtowskie tradycje wojsk zaciężnych. Kolaboranckie oddziały zbrojne ukraińskich nacjonalistów, które powołano do walki najpierw z Polską, takie jak Ukraiński Legion Samoobrony, biorący u boku wojsk niemieckich udział w agresji na Polskę 1 września 1939 roku, bataliony Nachtigall i Rolland, przemianowany później na kureń imienia  Konowalca, przestały być jednostkami ukraińskimi, stając się de facto formacjami autentycznych ukraińskich lancknechtów w służbie niemieckiego pangermanizmu w wydaniu hitlerowskim… czytaj dalej na kresywekrwi.blogspot.com

Biskup senior położonej na Ukrainie rzymskokatolickiej diecezji charkowsko-zaporoskiej Marian Buczek powiedział w Telewizji Trwam, że Ukraińcy boją się przyjmować polskie odznaczenie przyznawane osobom, które ratowały Polaków podczas ludobójstwa na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej. Duchowny stwierdził, że są przykłady szykanowania takich osób. – podała w środę Redakcja Informacyjna Radia Maryja… czytaj dalej na portalu kresy.pl

To prawda, że UPA zwolniło pewną ilość polskich żołnierzy wziętych do niewoli. Jednak z dokumentów własnych OUN-UPA wynika, że to było propagandowe zagranie, mające zasłonić prawdę, powszechną praktykę zabijania bezbronnych jeńców.

Symboliczny jest fakt, że na cmentarzu w Dubiecku w jednym zbiorowym grobie spoczywają razem Polacy i Ukraińcy, mieszkańcy wsi Polchowa, ofiary bojówki SB OUN. Ponieważ w nocy z 19 na 20.09.1945 r. zostali żywcem spaleni przez banderowców, ich szczątki nie były możliwe do odróżnienia… – więcej na stronie suozun.org

W ostatnich latach pojawiło się w Europie zjawisko rewidowania historii XX wieku. Dotyczy to szczególnie tragicznych dziejów drugiej wojny światowej i pierwszych dwudziestu lat po jej zakończeniu. Przyczyny są tego zjawiska są złożone. Z jednej strony jest to wynik rozszerzenia wiedzy o przeszłości związanej z odtajnieniem ukrywanych przez dziesiątki lat dokumentów służb specjalnych, z drugiej w wielu krajach można zaobserwować tendencję do usprawiedliwienia, a nawet podnoszenia do rangi bohaterów osób, organizacji, a nawet całych formacji militarnych, które dopuszczały się w czasie ostatniej wojny zbrodni przeciwko ludzkości… czytaj dalej na kresywekrwi.blogspot.com

W niedzielę 30. czerwca połączone siły największych ukraińskich ugrupowań nacjonalistycznych urządziły we Lwowie tzw. Marsz Tysiąclecia Państwa Ukraińskiego. Oficjalnie był on zorganizowany z okazji rocznicy próby utworzenia państwa ukraińskiego przez banderowców w 1941 roku, jednak zwrócono też uwagę, iż jest to także rocznica pogromu lwowskich Żydów przez ukraińskich nacjonalistów.

Na plakatach zachęcających do wzięcia udziału w Marszu informowano, że jego organizatorami są partia WO Swoboda, Prawy Sektor i Korpus Narodowy. Uczestnicy demonstracji zebrali się przed pomnikiem Stepana Bandery, skąd wyruszyli ulicą Gródecką w stronę pomnika Tarasa Szewczenki na Prospekcie Swobody… czytaj dalej na kresy.pl

W latach 1945-1947 najwyższe władze OUN na ziemiach polskich (na tzw. Zakerzoniu) wydawały rozkazy i instrukcje zakazujące pod groźbą kary śmierci krzywdzenia ludności polskiej, zabijania jeńców wojennych. Daty sporządzania tych pięknie brzmiących instrukcji i rozkazów nie dają się ułożyć w żadną sensowną – logiczną całość z datami popełniania kolejnych zbrodni ludobójstwa i mordowania dużych grup wziętych do niewoli żołnierzy polskich. Ponadto żadnego z dowódców UPA i referentów SB OUN – nawet za spalenie polskiego miasteczka Bukowska, nawet za wymordowanie dużych grup jeńców – nie spotkała nigdy żadna kara ze strony władz OUN. Istnieją przesłanki, aby domyślać się istnienia tajnej dyrektywy OUN-UPA w sprawie polskiej (nazywano ją – NIELEGALSZCZYZNA), zezwalającej na mordowanie Polaków w okolicznościach sprzyjających zachowaniu tajemnicy.

Istnieje pewność, że kłamstwo i zbrodnia są nierozerwalnie związane z OUN-UPA. Link do artykułu na suozun.org

Po II wojnie światowej najwyższą władzę nad Organizacją Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) na terytorium Polski w obecnych granicach sprawował Jarosław Staruch. Zachowały się wytworzone przez niego na użytek wewnętrzny dokumenty (a więc pozbawione propagandowej otoczki, szczere). Jest to więc prawdziwa, nie oficjalno-propagandowa „linia partii” OUN wobec narodu ukraińskiego, zawierająca się w cytatach:

My [OUN] nie boimy się tego, że nam wymordują represjami pięćdziesiąt milionów Ukraińców. […] oddamy […] tylko zgliszcza i ruiny. […] Otóż puścimy naród [ukraiński] na przód [na pierwszą linię frontu], a [my – OUN] kierujmy, reżyserujmy i sterujmy, wspierajmy…

Jarosław Staruch nie miał złudzeń, wiedział, że nie zdoła zapobiec przesiedleniu ludności ukraińskiej  (Liczymy się z tym, że masowego wysiedlenia nie będziemy w stanie powstrzymać) ale z premedytacją skazał ją na przechodzenie cierpień potęgowanych beznadziejnym, daremnym oporem. Cierpienia dzieci, kobiet i starców oznaczały dla niego bieżący zysk propagandowy OUN i „paliwo” „ukraińskiej rewolucji narodowej” w odległej przyszłości, przelana bezsensownie krew miała być zarzewiem jeszcze silniejszej nienawiści i kolejnych „czynów” (czyli mordów, zbrodni).

Zamierzał zbudować w Polsce podziemne miasta – bunkry i prowadzić przez długie lata bezpardonową walkę „aż do ostatecznego zwycięstwa” OUN. Wobec takiej irracjonalnej postawy Operacja Wojskowa „Wisła” oznaczała wyrwanie „zakładnika” (czyli narodu ukraińskiego) z rąk szaleńca. – link do strony suozun.org