Patron szkoły podstawowej w miejscowości Zaleskie koło Ustki, Porucznik Witold Dzięgielewski, zastępca dowódcy grupy manewrowej, 4 Bałtyckiej Brygady WOP z Koszalina. Dziś antypolskie kreatury z IPN chcą usunąć imię patrona tej szkoły, zamordowanego przez bandy UPA 1 Kwietnia 1947 roku pod Łubnem koło Baligrodu. Ale jak widać dla funkcjonariuszy frontu ideologicznego z gdańskiego IPN, nie ma żadnego znaczenia, że rodzice wszystkich uczniów tej szkoły, nie wyrażają  zgody na zmianę nazwiska patrona tej placówki, jak również wspierające rodziców w tej sprawie władze gminy Ustka. Wielu bowiem dziadków i ojców rodziców, uczniów tej szkoły, było żołnierzami 4 Bałtyckiej Brygady WOP z Koszalina, którzy walczyli z potworami, z band UPA w obronie polskiej ludności Rzeszowszczyzny i województwa Lubelskiego. Ale jak widać szefa gdańskiego IPN, w ogóle ten fakt nie obchodzi i ani myśli liczyć się ze zdaniem rodziców uczniów tej szkoły, dyrekcji placówki w Zaleskich i władzami gminy Ustka!.. – więcej w blogu kresywekrwi.blogspot.com

Echa z powstania styczniowego – składamy tę książkę na zatraconych, zapomnianych mogiłach bojowników powstania styczniowego. Oby wszystko, co wyższe, szlachetniejsze spoczywa w owych grobach, przyświecało życiu przyszłych pokoleń – pisał Marian Dubiecki w 1922 roku w Zamościu.

Pamiętam dotąd chwile owych wiosen,

Gdy serca nasze paliła tęsknota,

A bór nam szumem dębów swych i sosen

Śpiewał, jak stary rycerz wajdelota,

Rycerskie dzieje naszych ojców chwały,

Które nas czarem swoim upajały.,.

I wszystko, wszystko wciąż mówiło o Niej,

O nieśmiertelnej, co w grobowcu czeka

Na odwalenie kamiennego wieka…

ADAM ASNYK

Ginęliśmy w XVIII wieku jako państwo, stary gmach Rzeczypospolitej rozpadał się, potrzebował gwałtownie odnowienia, rozpoczynaliśmy jego przebudowę, która się nawet świetnie zapowiadała, sąsiedzi wschodni i zachodni wstrzymali pracę naszą  – ale jako naród nie zginęliśmy. Już we trzy łata po upadku państwa zaczynamy marzyć o zmartwychwstaniu Tej, co „nie zginęła”. Ten żywioł nadziei nie znikał w duszy społeczeństwa w ciągu wielu dziesiątków lat… – cały artykuł Bożeny Ratter

Od czasu likwidacji ostatniej banderowskiej sotni na Podkarpaciu, 3 września 1949 roku minęły już prawie 73 lata. I oto jak podał dziennik The New York Times, opisując rodzaje pomocy, jaką administracja USA może udzielić Ukrainie w razie inwazji Rosji na to państwo i jego ewentualnej okupacji. Wedle tych doniesień Polsce może zostać wyznaczona rola bazy szkoleniowej i wypadowej dla bojowników ukraińskiego ruchu oporu.

Tak więc amerykański właściciel Polin, wyznaczył już kundlom rządzącym w Warszawie, że terytorium Polin ma być w razie Rosyjskiej inwazji na banderland, a dokładnie Podkarpacie i Lubelskie mają spełniać rolę baz…dla banderowskich sotni, mających dokonywać wypadów z polskich ziem na Ukrainę, by nękać Rosjan okupujących samostijną… – więcej w blogu kresywekrwi,blogspot.com

Gdy w 1920 r. Polsce i Europie groziła bolszewicka nawała, Litwa zawarła z Rosją sowiecką traktat, na mocy którego stawała się sojusznikiem bolszewików. Zrywała z zasadą neutralności i zamierzała zagarnąć spory obszar polskiego terytorium.

W 1920 r., gdy armia polska krwawiąc cofała się pod naporem bolszewików, władze litewskie rozpoczęły negocjacje z Moskwą w sprawie dokonania wspólnie z nią agresji na Polskę i podzieleniem się z nią jej terytorium. Rozmowy zaczęły się 7 maja 1920 r. w Moskwie. Litewscy negocjatorzy domagali się, by Rosja sowiecka uznała państwo litewskie jako takie, a także, by zgodziła się na zaspokojenie jego aspiracji terytorialnych kosztem państwa polskiego. Przewodniczący delegacji sowieckiej Adolf Joffe zaproponował stronie litewskiej sojusz wojskowy przeciwko Polsce. Zasugerował swym litewskim kolegom, że jeżeli go podpiszą, to wszelkie ich propozycje terytorialne i jakiekolwiek inne zostaną załatwione: „w ciągu kilku godzin”… – więcej w portalu kresy.pl

Szef ukraińskiej dyplomacji Dmytro Kułeba zaprezentował swojemu gościowi, sekretarzowi stanu USA Antony Blinkenowi mapę, na której „państwo ukraińskie” obejmuje m.in. Przemyśl i Chełm.

Podczas swojej wizyty na Ukrainie, sekretarz stanu USA Antony Blinken spotkał się z czołowymi przedstawicielami ukraińskich władz, w tym z prezydentem Wołodymyrem Zełenskim i szefem MSZ Ukrainy, Dmytro Kułebą.

Według relacji strony ukraińskiej, Ukraina otrzymała ze strony USA pełne i zdecydowane poparcie w kwestii powstrzymywania Rosji przed agresją.

„Dobrze jest spotkać się z Dmytro Kułebą, będąc w Kijowie, żeby podkreślić niezachwiane wsparcie USA dla Ukrainy. Pozostajemy zaangażowani na rzecz dyplomacji, ale jesteśmy gotowi, w uzgodnieniu z naszymi sojusznikami i partnerami, by obciążyć poważnymi kosztami dalszą rosyjską agresję przeciwko Ukrainie” – napisał na Twitterze Blinken… – więcej w portalu kresy.pl

Polscy kolejarze domagają się od rządu Ukrainy pilnego zniesienia wprowadzonego bezprawnie przez Koleje Ukraińskie ograniczenia tranzytu kolejowego przez ukraińskie terytorium do Polski i wycofania się z wprowadzenia zakazu załadunków wagonów kolejowych z przesyłkami kierowanymi do Polski.

Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami, w środę w południe przed budynkiem Konsulatu Ukrainy w Lublinie odbył się protest kolejarzy. Wzięło w nim udział kilkudziesięciu pracowników PKP Linii Hutniczej Szerokotorowej. Protestowali przeciwko działaniom Ukrainy, polegającym na blokowaniu transportu kolejowego do Polski przez swoje terytorium… – więcej w portalu kresy.pl

Międzynarodowe łańcuchy dostaw prowadzące  przez Ukrainę do Polski zostały przerwane. Zatrzymanie tranzytu, w tym przewozu na Jedwabnym Szlaku to bezprecedensowa decyzja Ukrainy – Leszek Sykulski cytuje oficjalny komunikat członka zarządu PKP w Zamościu. Polska traci gospodarczo na tej blokadzie, która miała już miejsce w grudniu 2021r. Zatrzymane są transporty z Chin do Polski ale o dziwo, tą sama trasą wjeżdżają pociągi z rosyjskim węglem, który Polska importuje.

Masy chłopskie ukraińskie nigdy nie zdradzały chęci do oderwania się od Rosji i wszystkie próby patrjotów ukraińskich w tym kierunku kończyły się niepowodzeniem. Chwilowy tryumf swój Ukraińcy niepodległościowi zawdzięczali zawsze poparciu obcego mocarstwa: Polski, Turcji, Szwecji i Niemiec. Gdy pomoc ta zawodziła, Ukraina wracała do Rosji… Myśleć, że Ukraina w ręku polskim może stać się taranem do rozbijania Rosji to znaczy budować program na przyszłość, oparty nie na przeszłości dziejowej i nie na prądach życiowych teraźniejszości, a na fantazji poetyckiej, na koncepcji takiej Ukrainy, jakiej w rzeczywistości nie było i nie ma – pisał Leon Kozłowski w 1922 roku… – cały artykuł Bożeny Ratter