Niewiele osób przeczyta tak długi tekst. Prosimy zatem zwrócić uwagę na wykaz nazwisk sprawców, fotografie ofiar (Szalenik-Kolonia, 2.02.1944) i podsumowanie (o traumie ludobójstwa).
Nie mających dość czasu prosimy o przeczytanie streszczenia:
Poniższy tekst jest relacją ze śledztwa historycznego. Opisuje sposób identyfikacji nazwisk ludobójców oraz wymienia wykorzystane źródła informacji: dokumenty archiwalne, literaturę wspomnieniową, napisy na pomnikach etc. Jest obszerny, ponieważ w dążeniu do rzetelności musi umożliwić ewentualnym krytykom sprawdzenie faktów. Ponadto ułatwi ewentualne kontynuowanie śledztwa. Żadne dane personalne nie zostały „wzięte z sufitu”.
Rezultatem śledztwa jest lista nazwisk i pseudonimów nacjonalistów ukraińskich, członków bojówki SB OUN dowodzonej przez Iwana Pohoryśkiego „Borysa” vel „Bożycza”.
Te osoby są podejrzewane o udział w akcie ludobójstwa, w wymordowaniu polskich pasażerów pociągu osobowego relacji Zamość – Lwów. Nie podlegająca przedawnieniu zbrodnia została popełniona w dniu 16.06.1944 r. w lesie koło wsi Zatyle.
Na wstępie autor krytykuje koncepcję „konfliktu polsko-ukraińskiego”. W jego opinii był to konflikt morderców i ofiar, ludobójców i ofiar. Jeśli morderca postanowi zamordować ofiarę, i zacznie wprowadzać zamiar w czyn, a ofiara ucieka lub w inny sposób próbuje sprzeciwić się zamiarowi mordercy, to między ofiarą a mordercą dochodzi do konfliktu. I tylko w tym znaczeniu to określenie jest poprawne.
W podsumowaniu autor obwinia państwo polskie o wykluczenie części narodu polskiego obciążonego traumą ludobójstwa OUN-UPA poprzez uniemożliwienie im należnego „przeżycia żałoby” (na przykład uniemożliwianie zbudowania pomnika w lokalizacji odzwierciedlającej ogrom tragedii i szacunek dla ofiar). Po drugie państwo polskie rzekomo odmawia
