Publikujemy nazwiska ludobójców OUN-UPA, którzy wymordowali pasażerów pociągu pod Zatylem. Prosimy o udostępnianie.
Niewiele osób przeczyta tak długi tekst. Prosimy zatem zwrócić uwagę na wykaz nazwisk sprawców, fotografie ofiar (Szalenik-Kolonia, 2.02.1944) i podsumowanie (o traumie ludobójstwa).
http://suozun.org/dowody-zbrodni-oun-i-upa/n_ludobojstwo-oun-upa-pod-wsia-zatyle-nazwiska-mordercow/
Nie mających dość czasu prosimy o przeczytanie streszczenia:
Poniższy tekst jest relacją ze śledztwa historycznego. Opisuje sposób identyfikacji nazwisk ludobójców oraz wymienia wykorzystane źródła informacji: dokumenty archiwalne, literaturę wspomnieniową, napisy na pomnikach etc. Jest obszerny, ponieważ w dążeniu do rzetelności musi umożliwić ewentualnym krytykom sprawdzenie faktów. Ponadto ułatwi ewentualne kontynuowanie śledztwa. Żadne dane personalne nie zostały „wzięte z sufitu”.
Rezultatem śledztwa jest lista nazwisk i pseudonimów nacjonalistów ukraińskich, członków bojówki SB OUN dowodzonej przez Iwana Pohoryśkiego „Borysa” vel „Bożycza”.
Te osoby są podejrzewane o udział w akcie ludobójstwa, w wymordowaniu polskich pasażerów pociągu osobowego relacji Zamość – Lwów. Nie podlegająca przedawnieniu zbrodnia została popełniona w dniu 16.06.1944 r. w lesie koło wsi Zatyle.
Na wstępie autor krytykuje koncepcję „konfliktu polsko-ukraińskiego”. W jego opinii był to konflikt morderców i ofiar, ludobójców i ofiar. Jeśli morderca postanowi zamordować ofiarę, i zacznie wprowadzać zamiar w czyn, a ofiara ucieka lub w inny sposób próbuje sprzeciwić się zamiarowi mordercy, to między ofiarą a mordercą dochodzi do konfliktu. I tylko w tym znaczeniu to określenie jest poprawne.
W podsumowaniu autor obwinia państwo polskie o wykluczenie części narodu polskiego obciążonego traumą ludobójstwa OUN-UPA poprzez uniemożliwienie im należnego „przeżycia żałoby” (na przykład uniemożliwianie zbudowania pomnika w lokalizacji odzwierciedlającej ogrom tragedii i szacunek dla ofiar). Po drugie państwo polskie rzekomo odmawia pokoleniom Polaków urodzonych w rodzinach zdziesiątkowanych męczeńską śmiercią z rąk OUN-UPA prawa do specjalistycznej terapii traumy ludobójstwa.
Autor proponuje, aby pokrzywdzone w ten sposób pokolenia Polaków wystąpiły na drogę prawną przeciwko państwu polskiemu, ponieważ reakcje osób obciążanych trauma ludobójstwa OUN-UPA spowodowane taką a nie inną polityką państwa polskiego, być może reakcje nie przemyślane, są ścigane przez polskich prokuratorów z całą bezwzględnością, bez uwzględnienia faktu istnienia traumy ludobójstwa, czyli działania w afekcie.
Specjalistka (Bernadetta Janusz – psycholog, psychoterapeutka, Zakład Terapii Rodzin Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Katedra Psychiatrii UJ) określiła to co odczuwają osoby z rodzin obciążonych traumą ludobójstwa jako „niewypowiedziane cierpienia”, których przekaz odbywa się pomiędzy pokoleniami nawet wtedy, gdy rodzice nic dzieciom nie opowiadają.