Stalin wydał na Ferdynanda Ossendowskiego wyrok śmierci za napisanie Lenina. Ten znakomity polski pisarz światowej sławy, który wydał 80 mln egzemplarzy 77 tytułów przetłumaczonych na 20 języków został zakazany cenzurą komunistyczną podczas okupacji sowieckiej w Polsce po II wojnie światowej. Nie przywrócił pamięci o antykomunistycznym pisarzu Kongres Pamięci Narodowej 13-15 kwietnia 2023 roku – czy cenzura obowiązuje nadal? W publikacji IPN wręczanej na kongresie (odbywającym się pod patronatem Prezydenta RP) wybitni twórcy kultury polskiej w II RP to m.in. historyk Szymon Askenazy, poeci Marian Hemar, Bolesław Leśmian i Julian Tuwim, pisarz i malarz Bruno Schulz, pianista Artur Rubinstein, matematycy i logicy – Mugo Steinhaus i Alfred darski, mikrobiolog Ludwik Hirszfeld.( Od Niepodległości do Niepodległości Historia 1918-1989)
Nie ma w publikacji zasłużonych dla Polski i świata Polaków, o których przekazana pokoleniom kolejnym pamięć, wzbudzałaby dumę z przynależności do Polski. Nie ma Benedyka Dybowskiego, Henryka Arctowskiego, Juliusza Makarewicza, Wacława Osuchowskiego , Aleksandra Jabłonowskiego, Kornela Makuszyńskiego, Kazimierza Twardowskiego, Feliksa Konecznego, Marii Dunin Kozickiej, Jana Kasprowicza, Andrzeja Panufnika, Wojciecha Kilara – i tysięcy innych skazanych na pamięciową i fizyczną banicję przez rządzących po II wojnie światowej.
Nie ma choćby listy profesorów polskich uczelni we Lwowie straconych na Wzgórzach Wuleckich czy w niemieckiej akcji AB – by czytający poznał wybitnych twórców polskiej kultury i nauki II RP. Nie ma w niej tytułu : ludobójstwo na Polakach a jest tytuł rozdziału ludobójstwo na polskich Żydach. Czy wpłynęli na to ci sami doradcy, którzy w Cenzurze PRL (1951 r.) pod pozycją 1051. zamieścili Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 r. a pod pozycją 898. Kornel Makuszyński Uśmiech Lwowa, 397.Ferdynand Goetel, 1090. Ferdynand Ossendowski, 304.Dunin Kozicka, 710.Kossak Szczucka itd?
Po 1898 roku cały dorobek literacki przedwojennej Polski a także emigracji powinien wrócić do świadomości Polaków, wróciło niewiele, na ile pozwolił Adam Michnik i jego szkoła oraz inne mniejszości narodowe.
W publikacji IPN jest wielokrotne odwołanie do Adama Michnika, Jacka Kuronia i innych luminarzy PRL. Może czas wyrzucić do kosza narrację dozwoloną przez sowiecki – rosyjski, komunistyczny reżim a opracować nową, zwłaszcza, że z inicjatywy IPN powstał projekt Giganci Nauki nie uwzględniony w tej publikacji.
Jest Ludwik Hirszfeld a nie ma Rudolfa Weigla, Polaka, który uratował świat przed tyfusem a we Lwowie życie wielu Polakom oraz Żydom – za co otrzymał tytuł Sprawiedliwy wśród Narodów Świata – zatrudniając ich przy produkcji szczepionki.
W 1937 roku Rudolf Weigl na zaproszenie Ligi Narodów wygłasza i w Genewie wiele referatów na międzynarodowej konferencji specjalistów od zagadnień duru plamistego, a w dwa lata później na zaproszenie rządu włoskiego udaje się wraz ze swą asystentką Anną Herzig i laborantem Martynowiczem do Addis Abeby, by tam w Abisynii, zorganizować akcję zwalczania tyfusu. Lwów był w tym czasie Mekką dla wszystkich parazytologów i zjeżdżali tu uczeni z Ameryki, Azji, Afryki i Australii. Charles Nicolle, chluba Francji i uczeń Pasteura, powie na konferencji w Paryżu: Weigl uratował życie tysiącom ludzi, jest to człowiek, który zasługuje na najwyższe uznanie, jako pierwszorzędna głowa, jako niezmordowany pracownik, jako fanatyk nauki. (…)
Nie znaleźli miejsca w publikacji IPN np. Józef Mehhofer, polski malarz, grafik, projektant tkanin, witraży, m.in. w gotyckiej kolegiacie św. Mikołaja we Fryburgu w Szwajcarii, Teodor Axentowicz- młodopolski malarz, twórca wspaniałych kobiecych portretów czy Marian Kratochwil przyjaciel znakomitego polskiego kompozytora Andrzeja Panufnika (również nie ma go w tej publikacji ) i poety Kazimierza Wierzyńskiego, oraz wielu innych malarzy, m.in. upamiętnionych przez prof. Jana Wiktora Sienkiewicza w dziele „Artyści Andersa”.
Marian Kratochwil wyjeżdżał często do Hiszpanii, za jego hiszpańskie krajobrazy, okrzyknięto go wkrótce pierwszym malarzem Toledo, pierś lwowską udekorowano Orderem Izabelii i Ferdynarda, przyznanym przez króla za zasługi dla kultury iberyjskiej. Obrazy Kratochwila zdobią i British Museum i Metropolitan Museum w Nowym Jorku.
Nie ma w publikacji wielu znakomitych naukowców światowej sławy jak Zygmunt Mitera, zamordowany przez NKWD w obozie w Starobielsku , jedynego Polaka, który miał stypendium rockefellerowskie czy straconego w Charkowie polskiego pediatry Kazimierza Dadeja, urodzonego w Drohobyczu, ktory prowadził przez szereg lat wielki zakład na Bystrem pod opieką Uniwersytetu Jagiellońskiego dla najbiedniejszych dzieci gruźliczych.
Zygmunt Mitera doktoryzował się w studiach wiertniczo-górniczych w Colorado School of Mines w USA. Obok działalności naukowej, w latach 1934-1939, kierował Działem Geofizyki we lwowskiej Spółce S. A. Pionier, a w latach 1936-1939 był organizatorem i współwłaścicielem spółki geofizycznej Geotechnika we Lwowie. Wykładał także na lwowskim Uniwersytecie Jana Kazimierza (1938-1939). Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczej w Colorado, członek amerykańskiej korporacji „Sigma Gamma Epsilon”, członek American Institute of Mining and Metallurgical Engineers, członek Society of Exploration Geophysicistas, członek Towarzystwa Przyrodniczego im. Mikołaja Kopernika oraz Stowarzyszenia Inżynierów Przemysłu Naftowego. W obozie był również jego szwagier kpt. Hoffman. Był to oficer zawodowy, skończył politechnikę w Belgii, pracował kilka lat w Szwecji, był ze Szwedka zaręczony. Wrócił do Polski, jako jeden z nielicznych specjalistów – fachowców od działek przeciwlotniczych. Opowiadał mi, jak jeszcze przed wojną fabrykę, która ten sprzęt wyrabiała, odwiedził generał angielski. Kupował te działka dla armii angielskiej….”(Józef Czapski, Na nieludzkiej ziemi).
Nie ma dziekana na wydziale Inżynierii Politechniki Lwowskiej dr Thullie , który ogłosił w Beton u. Eisen kilka prac o obliczaniu belek żelazno-betonowych; w otworzonej nad jego artykułami rozprawie, brali udział uczeni niemieccy, francuscy i amerykańscy – po której on sam dodał „Schlussfolgerungen aus der Debatte uber Schubspannungen”. Nie ma Dr Emila Niedźwirskiego (1900-1994), uczestnika obrony Lwowa 1918 roku, sędziego piłkarskiego, pułkownika lotnictwa, absolwenta Lwowskiej Medycyny, twórcy i wieloletniego kierownika Polskiej Kliniki Lekarskiej w Londynie. Na jego rękach zmarł Generał Władysław Anders. W testamencie zapisał 120 tys. funtów na stypendia dla studentów Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu. Jego marzeniem było spocząć po śmierci na Cmentarzu Orląt Lwowskich, władze ukraińskie nie wyraziły na to zgody.
Cenzura polskiej literatury i nauki to nie jedyna forma walki sublokatorów z Narodem Polskim na licencji Moskwy i Niemiec wspieranych przez kolaborujące z nimi mniejszości narodowe. Cenzurowane były przedwojenne poglądy i wojenne postawy Polaków i umieszczani byli ONI w wykazach do niezwłocznego wycofania z życia czyli stracenia strzałem w tył głowy, powieszenia, barbarzyńskiego znęcania w licznych ubeckich katowniach czy umieszczania w wykazach do zsyłek i wyrzucania na margines -towarzyszyło temu zagarnięcie majątku- czy skazywaniu na banicję. Teraz za pieniądze polskiego podatnika finansowane są działalności powoływanych instytutów, muzeów, wystaw, konferencji (MKiDN, Prezydent, Premier itp.), które powielają narrację komunistyczną wspieraną interesem mniejszości, szerzącą dyskredytację narodu polskiego i jego wielowiekowego dziedzictwa.
Stanisław S. Nicieja, autor dziejów Cmentarza Łyczakowskiego pt. „Lwów ogród snu i pamięci” pisze: „na tej słynnej nekropolii w ciągu ponad 225 lat istnienia pochowano około 400 tysięcy osób, z których szacunkowo ponad 10 tysięcy przekroczyło, tzw. próg przeciętności, czyli czymś nadzwyczajnym się wyróżniło-zapisało swoje biografie w pamięci nie tylko rodziny.” Bratnia przyjaźń zezwala na zlikwidowanie śladów w pamięci i w polskiej nekropolii. Niestety , dla Ministra MKiDN, Prezydenta i innych opiniotwórczych środowisk jest to dziedzictwo ukraińskie.