Szanowny Panie Prezesie – Szanowni Państwo

Mieszkam w niewielkim mieście (znane Stowarzyszeniu), w woj. świętokrzyskim. Mam 58 lat. Od lat widzę co wyczyniają „nasze” władze, z historią ukraińskiego ludobójstwa na naszym narodzie. A właściwie – jak wpychają tę historię w mgłę niepamięci. Jest to bezczelne zamiatanie sprawy pod dywan i chęć wyparcia ze świadomości Polaków (szczególnie młodego pokolenia), tej okrutnej zbrodni. Nie mogę się z tym pogodzić.

Wraz z grupą kilku przyjaciół będziemy uczestniczyć w organizowanym przez Państwa Związek „Marszu Pamięci”, w dniu 9 lipca br. O planowanej organizacji marszu, dowiedziałem się z konferencji prasowej Konfederacji Korony Polskiej (z udziałem Pana Prezesa), w Sejmie RP ok. trzech tygodni temu. Ale tylko na kanale YouTube. Nawet tzw. opozycyjne media, ten temat przemilczały (?!).

Na ten smutny marsz, pójdziemy z przygotowanym już transparentem (grafika i foto w załączniku). Informację o tym wydarzeniu (Marszu Pamięci), przekazuję na bieżąco wszystkim moim znajomym. Jednak niestety widzę również, że w Internecie jest ona mało dostępna, a w mediach publicznych – wcale jej nie ma.

Być może, wynika to z tłumienia przez Rząd, „niepoprawnych politycznie” (nie cierpię tej frazy), wszelkich działań, które byłyby niekomfortowe dla Ukraińców.

Tylko, że my jesteśmy Polakami. Żyjemy w naszym kraju – a nie na Ukrainie!

Jak można tak bezczelnie ignorować oczekiwania Polaków – którzy pragną upamiętnienia i utrwalenia prawdy, o wcale nie odległych bestialskich zbrodniach na Wołyniu?

Wydaje mi się, iż obecnie tylko Konfederacja Korony Polskiej, ma odwagę o tym mówić. Może więc warto wykorzystać tę ścieżkę przepływu informacji, aby ponownie nagłośnić sprawę „Marszu Pamięci”?

Odmowa asysty wojskowej w dniu 9 lipca br. – o której przeczytałem – to czysty skandal!!! O tym nasze społeczeństwo również powinno się dowiedzieć!

Przypuszczam, że pro-banderowcy decydenci liczą na to, że kiedy umrze ostatni świadek (lub jego potomkowie), tej zbrodni – Ukraina będzie chciała budować swoją tożsamość historyczną, na fundamentach ludobójczych organizacji OUN i UPA oraz ich przywódców, których zbrodnie dla reszty świata są nieznane i obojętne. A właściwie – Ukraina robi to już teraz – nadając nazistowskim ukraińskim zbrodniarzom, nazwy ulic, nazwy szkół, nazwy stadionów sportowych etc. oraz gloryfikując zbrodniarzy w programach szkolnych, jako bohaterów narodowych…

„Polacy w 1943 roku, nie po raz pierwszy i nie ostatni, konali w męczarniach zadawanych przez ukraińskich nazistów. Kolejny raz umarli – gdy ich ojczyzna zapomniała o Ich cierpieniu – współcześnie.”

„Jeśli zapomnę o Nich – Ty Boże na niebie zapomnij o mnie!” 

Adam Mickiewicz

Liczę, że wszyscy, którym nie jest obojętna pamięć o naszych bestialsko zamordowanych Rodakach, spotkamy się 9 lipca o godz. 12-ej. w Warszawie.

Pozdrawiam serdecznie – (imię i nazwisko znane Stowarzyszeniu)

Grafika banneru wspomnianego w tekście.