Z życzeniami radosnych Świąt Bożego Narodzenia – wiersz Leopolda Staffa

Kolęda

Niedobrze się, niedobrze dzieje w mgłach, w dżdżach zimy!

Myśl mamy złą, markotną, niemrawą, stroskaną,

Lecz dziś, gdy Gwiazdka błysła, w głos zgodnie nucimy:

Oj, siano! Oj, siano!

Niedobrze jest, niedobrze! Brud, błoto, ulewa…

Patrzymy, co się dzieje, i w lęku truchlejem.

Lecz uparta nadzieja dziś w duszy nam śpiewa:

Betlejem! Betlejem!

Noc dzisiaj się przesila, noc najdłuższa w roku.

Może się też przesili męka, co nas nęka?

Zawodzim co sil w płucach, z dzikim ogniem w oku:

Stajenka! i! Stajenka

Wybacz, Dzieciątko drogie, najmniejsze z dziatek!

Grzeszniśmy! Wszyscy winni! Aleśmy nie zwierzę.

Duszę Tobie oddąjem jak mienia ostatek.

Pasterze, pasterze!

Mędrcy-ć przynieśli mirrę, złoto i kadzidło,

A my od wilków gorsi? Nic damyż nic Tobie?

Czyliśmy to podlejsi i gorsi niż bydło:

Wół z osłem przy żłobie?

Czy gorsiśmy niż wszystkie podany, celniki,

Judasz, faryzeusze i jawnogrzesznica?

Dziwię się, że Cię proszą za nami, grzeszniki,

Józef i Dziewica!

Pokaż no, Parne Jezu, żeś Pań nad panami!

Żeś darmo się nie rodził, żeś tu nie przybłęda!

Czy chcemy, czy nie chcemy, zrób porządek z nami –

Kolęda! Kolęda!