Minister Przemysław Czarnek powiedział, że „jesteśmy zaniepokojeni potwierdzeniem antypolskich nastrojów co najmniej wśród części mniejszości ukraińskiej w Polsce, ale niestety także u władz Ukrainy”. Zaniepokojony był Jerzy Janicki w 1980 roku, gdy następnego dnia po zapaleniu znicza i złożeniu wiązanki kwiatów na grobie matki w Buczaczu, zobaczył, „w MIEJSCU FIGURKI MATKI BOSKIEJ KUPĘ GRUZU- ktoś potłukł ją mozolnie obuchem młotka, raz koło razu, solennie i systematycznie. Pięć metrów dalej nazwisko na płycie zryte jakimś ostrym narzędziem, i to tak starannie, ŻE NIGDY JUŻ NIKT NIE ODCZYTA, czyjego spokoju strzegła ta lastrikowa płyta. Do bramy wejściowej aż OSIEM takich tajemniczych znaków zapytania, rozpiętych na szlaku BRAMA – GROBOWIEC LEWICKICH. Pomału zaczynałem pojmować kod tego szyfru, rozpisanego w intencji, abym go mógł odczytać jako adresat: PO COŚ TU, BRATKU, PRZYJEŻDŻAŁ?

To nie była wojna. Nazywają ją wojną wczorajsi i obecni banderowcy, a szczególnie nacjonalistyczni autorzy. To było okrutne i podłe ludobójstwo. Łuny pożarów i krzyki katowanych ludzi- takie są krwawe ślady nacjonalistycznych bandytów. Niezliczone są ofiary banderowskiego rozboju w czasie minionej wojny, późniejsze terrorystyczne działania banderowców, to według moich obliczeń w latach 1944-1952 – śmierć 90 tysięcy cywilów. Zasadniczą część działań w latach powojennych, banderowcy skierowali nie przeciwko „enkawudzistom”, lecz przeciwko miejscowej wiejskiej ludności. Rozegrał się dramat, który z całkowitą pewnością trzeba nazwać WOJNĄ DOMOWĄ– pisał ukraiński historyk Witalij Masłowśkij w 1999 r. Bandyci mordowali wykorzystując taktykę szybkich napadów, którą „SAMI NAZYWAJĄ PARTYZANCKĄ”.

1 listopada 1918r. mieszkańcy Lwowa rozpoczęli walkę z wojskiem ukraińskim. Wśród walczących niebywałym męstwem wykazała się polska młodzież, nasze „Orlęta Lwowskie”.

Przypominamy, że w 1918r. została proklamowana Zachodnioukraińska Republika Ludowa dysponująca siłami zbrojnymi z poboru austrowęgierskiego. Chociaż ZRL przyjęło barwy niebiesko-żółte, to współczesne obchody odbyły się również pod flagami czarno-czerwonymi. Nieprawdą jest, że to tylko incydent. Oddziały wojskowe, gmachy państwowe, groby i rocznice nawiązujące do historii, wiązane są przez Ukraińców z barwami i ideologią nazistowskiej partii OUN oraz UPA.

Prosimy o wstawiennictwo tych, którzy otrzymali wieczną nagrodę w niebie. Mamy nadzieję, że w ich gronie są wszyscy polscy męczennicy Kresów Wschodnich. Jutro, w dzień zaduszny, nie będzie nam dane stanąć nad grobami tak wielu naszych przodków, krewnych i bliskich. Sami nie zapominamy, żyjącym głosimy prawdę, zmarłym wypraszamy: WIECZNY ODPOCZYNEK RACZ IM DAĆ PANIE…

HISTORIA GENIALNEGO LEKARZA, ODKRYWCY SZCZEPIONKI NA TYFUS, który uratował wiele istnień Z POŻOGI HOLOKAUSTU,  profesora  RUDOLFA WEIGLA, to przede wszystkim opowieść o  POLSKIM UCZONYM Z WYBORU- bo właśnie to zdeterminowało nie tylko jego losy.

Opracował metodę hodowli zarazka w jelicie wszy i technologię produkcji skutecznej szczepionki przeciwko tej groźnej chorobie zakaźnej. Szczepionka była produkowana w zakładzie przy Katedrze Biologii Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie i stosowana od początku lat 30. XX w.

Po zajęciu Lwowa w lipcu 1941 r. Niemcy nie zlikwidowali Instytutu Weigla (działał pod nazwą Institut fur Fleckfieber und Virusforschung des OKH) i pozwolili na  organizację produkcji  i dobór pracowników, szczepionka chroniła przed tyfusem armię niemiecką. WEIGLOWI proponowano stanowiska naukowe w Berlinie, w zamian za podpisanie Reichlisty.

CAŁY TEKST -> TUTAJ