Musimy budować świadomość społeczną na temat tego, co tam jest i co oznaczają te zmiany traktatów unijnych. Musimy przekonywać ludzi, że to klasyczny dylemat między oddaniem się w opiekę sąsiadom i instytucjom zewnętrznym, a prowadzeniem suwerennej i podmiotowej polityki – powiedział słusznie Patryk Jaki.
Świadomość społeczną budowały mniejszości w interesie mniejszości i za pomocą pieniędzy polskiego podatnika. Władza oddaje im przeszłość i przyszłość narodu i państwa polskiego. Według Zbigniewa Mendla, autora eseju Społeczeństwo wielokulturowe – polskie stereotypy, kompleksy, nadzieje, umieszczonego, umieszczonego na stronie Narodowego Centrum Kultury kluczem do powodzenia są zmiany świadomości społecznej, zwłaszcza zaś niezbędne jest odejście od absolutyzowania trzech istotnych mitów:
… zerwanie z ortodoksyjnie pojmowanym prymatem katolicyzmu
… dobro wspólne wymagać będzie świadomej, stopniowej rezygnacji z wielu atrybutów dzisiejszej suwerenności narodowej.
Metropolita Lubelski ks. abp Stanisław Budzik oddał kościół św. Jozafata, który znajduje się w centrum Lublina – cerkwi greckokatolickiej. O zamiarze oddania w/w kościoła ks. abp poinformował listem pasterskim na Wielki Post w dniu 26 luty 2023 r gdzie informuje m.in. że: „Obok zapewnienia uchodźcom z Ukrainy miejsca do godnego życia, warto również zatroszczyć się o ich potrzeby religijne (…)po przeprowadzeniu koniecznych konsultacji, podjąłem decyzję o użyczeniu kościoła rektoralnego pod wezwaniem Świętego Jozafata w Lublinie przy ulicy Zielonej na potrzeby wspólnoty greckokatolickiej”. Z powyższych słów ks. abp wynika litość nad greckokatolikami bo nie mają miejsca na modlitwę. W liście nie ma ani jednego słowa o tym, że greckokatoliccy mają w Lublinie cerkiew Narodzenia NMP na Al. Warszawskiej 71 oddalona od centrum około 3 kilometry. Nadmieniam, że przejęcie kościoła rzymskokatolickiego św. Jozafata było już dużo wcześniej przygotowywane bo od pewnego czasu odbywała się tam liturgia o godzinie 18 w obrządku greckokatolickim. W dniu 1 września na zabytkowych drzwiach kościoła zostały przybite kartki z informacją. że liturgia z godziny 10, która odbywała się na al. Warszawskiej zostaje przeniesiona na ul. Zielona 3. Był to argument aby oficjalnie przejąć kościół i na tablicy ogłoszeń umieścić informację w języku polskim i ukraińskim, że jest to: „ Ukraińska cerkiew greckokatolicka św. Jozafata w Lublinie”. Każdy kto był związany z tym kościołem dozna ogromnego szoku gdy nawiedzi tą świątynie bo w wewnątrz pozdejmowano wszystkie obrazy, tak, że w kościele zionie ogromna pustka i groza nie do opisania. Należy zadać pytanie czy faktycznie w Lublinie jest tylu greckokatolików, że potrzebują aż dwa kościoły. Dokonałem policzenia wiernych w dniu 19 marca 2023 r, którzy mają w niedzielę trzy liturgie: na al. Warszawskiej o godz. 10 było 28 wiernych a o godz. 12 było 22 wiernych oraz na ul. Zielonej o godz. 18 było 35 wiernych w tym 10 dzieci. Natomiast w dniu 08.10.2023 r na al. Warszawskiej o godz. 12 było 36 wiernych oraz na ul. Zielonej o godz. 10 było 32 wiernych w tym 8 dzieci (w tej liczbie wiernych są policzeni seminarzyści greckokatoliccy, którzy uczestniczyli w liturgii a maja swoją kaplice w kościele pw. Przemienienia Pańskiego ul. S. Wyszyńskiego 6), o godz. 18 było 26 wiernych. W sumie dnia 19.03.2023 na niedzielnej liturgii było 85 greckokatolików a 08.10.2023 było 94 greckokatolików w dwóch cerkwiach i jednej kaplicy.
Dzisiaj wspólnie z liderami partii demokratycznych potwierdziliśmy gotowość pełnej współpracy i tworzenia nowej większości w przyszłym parlamencie– zapowiedział Donald Tusk.
O takiej „demokracji partii” i szykowanej przez nią przyszłości myślał Kazimierz Pużak przed 78. laty idąc w marszu wysiedlonych z Warszawy, nieprzebranej rzeki masy ludzkiej, obładowanej tobołami, dźwiganymi przez wszystkich – i młodych, i starych, lub popychanymi w wózkach dziecięcych, taczkach, często na rowerach.
„Kroczono pod eskortą rozstawionych żołnierzy niemieckich. Muszę tu zaznaczyć, że nikt z Niemców nie zapytywał lub sprawdzał nazwisk czy też dokumentów, nikt nie rewidował bagaży ani też nikt nie rabował. Sam widok tych dziesiątków tysięcy żywych i mogących się jeszcze ruszać, posuwających się wśród śmiertelnej ciszy w blaskach ostatniego naprawdę jeszcze letniego słońca, mówił sam za siebie i najwymowniej ilustrował bohaterstwo walki, a zarazem poświęcenia bezprzykładnego siebie i rodzinnego miasta, w którym zostawiono dobytek wielu pokoleń i oddawano tę gehennę Polski jako świadectwo wstawione obłudzie i zakłamaniu możnych tego świata aliantów, którzy już po raz drugi wspólnie z naszym wrogiem, w swym egoizmie i zapamiętaniu zysków, spychali Polskę na poziom żywego towaru.
Socjalizm, najgorszy płód rewolucji, który zamiast na drodze legalnej dźwigać niższe warstwy, chce obalić cały porządek społeczny, mianowicie władzę i własność; ponieważ zaś religia broni tego porządku, przeto socjalizm wypowiada jej walkę na zabój i odbiera proletariatowi wiarę w Boga. Inni, zwłaszcza z obozu materialistów, odrzucają moralność indywidualną i odmawiają człowiekowi wolnej woli; natomiast przez wzgląd na dobro ogółu przyjmują jakąś moralność państwową, określoną ustawami policyjnymi. Ale znowu smutne złudzenie! Bo cóż to za moralność, którą opiekuje się sama policja, a która niczego się nie lęka, prócz więzienia- pisał w materiałach konferencyjnych w 1884 roku w Krakowie ks. Prof. Józef Sebastian Pelczar.
Minęło 150 lat a w kanadyjskim wojsku wydany został zakaz używania słowa „Bóg” tuż przed świętem niepodległości Kanady przez wzgląd na dobro ogółu, czyli różnorodność etniczną i religijną, której efektem jest niszczenie religii katolickiej, gwałty, rabunki i zastraszanie.
„Może boją się utraty państwowych dotacji?” –o prośbie prezydenta Ukrainy Wołodymyra Żeleńskiego by dziennikarze nie pisali na temat korupcji w strukturach państwowych do końca trwającej wojny pisze deputowana Heraszczenko. Smucę się z powodu poziomu dzisiejszych dziennikarzy, których bez strachu można poprosić o coś takiego. Przecież wcześniej deputowani prosili media by nie pisały o (…) braku przejrzystości w pracach parlamentu”.
A czy nie należy smucić się postawą ukraińskiego duchowieństwa? „Stefan Bandera to biblijny Mojżesz Ukrainy” – to skandaliczne porównanie padło w Stanisławowie z ust biskupa Bazylego Iwasiuka podczas obchodów 109 rocznicy urodzin barbarzyńcy, ludobójcy Stefana Bandery, którego postępująca gloryfikacja odbywa się bez sprzeciwu polskich władz.
Wiktor Poliszczuk pisał w 1998 roku: z problemem ukraińskiego nacjonalizmu nie uporały się władze po 1989 roku – ani polska lewica, ani polska prawica , wprost przeciwnie- po tym okresie problem nacjonalizmu ukraińskiego narastał. Sprzyjały i nadal sprzyjają temu polskie elity polityczne a nawet naukowe.