SUOZUN – „WYZNANIE NASZYCH WIN […] TO SPOSÓB NA ZERWANIE Z POTWORNĄ PRZESZŁOŚCIĄ” – napisał Ukrainiec Petro Makarenko

„WYZNANIE NASZYCH WIN […] TO SPOSÓB NA ZERWANIE Z POTWORNĄ PRZESZŁOŚCIĄ” – napisał Ukrainiec Petro Makarenko

WKRÓTCE PÓJDZIE DO DRUKU JEGO KSIĄŻKA, W BARDZO MAŁYM NAKŁADZIE. KTO WESPRZE FINANSOWO WRAZ ZE MNĄ WYDANIE TEJ KSIĄŻKI, ABY MIAŁA WIĘKSZY NAKŁAD?
PROSZĘ  O  DEKLARACJĘ  TAKIEJ  POMOCY  FINANSOWEJ
„Czy to tak trudno, na przykład, przeprosić Polaków za tragedię 1943 roku na Wołyniu, mówiąc: wybaczcie, ponieważ w ciemnocie swojej nie wiedzieliśmy, co czynimy? Za taki gest i świat by nas szanował, i ciężar zostałby zdjęty z duszy…”
POLECAMY UWADZE CAŁĄ WYPOWIEDŹ UKRAIŃCA Z WOŁYNIA
Publikujemy poniżej tekst polski wstępu do publikacji kilku relacji ukraińskich świadków ludobójstwa OUN-UPA na Wołyniu. Tutaj jeszcze jeden ważny dla nas fragment:
„Wyznanie naszych win stanie się fundamentem, dzięki któremu, stopniowo, zdołamy zmienić naszą mentalność i jako pełnowartościowy naród wznieść się na wyższy poziom samoświadomości. To jedyny sposób na zerwanie z tą potworną przeszłością, pozbycie się tego brzemienia, przekształcającego się z czasem w karę Bożą nawet dla dopiero rodzących się pokoleń.”
„..NIKT NIE MÓWI, ILU UKRAIŃCÓW UKRAIŃCY SPALILI I ZAMORDOWALI…”
Jako motto wykorzystano fragment wypowiedzi wołyńskiej Ukrainki:
„…Wszędzie mówią, ilu Żydów, ilu Polaków zamordowano i spalono, ale nikt nie mówi, ilu Ukraińców Ukraińcy w tym czasie spalili i zamordowali”
Oczywiście, nasze Stowarzyszenie UOZUN nieustannie o tym mówi, przypomina, my nie zapominamy o ukraińskich ofiarach OUN-UPA. Fakt masowego mordowania „niepokornych” Ukraińców przez ukraińskich nacjonalistów jest z haniebnym uporem przemilczany przez sprzedajne media.
STRACH TRWA DO DZISIAJ
„…najstraszliwsze opowieści nie zostaną tutaj opublikowane z powodu nieprzezwyciężonego strachu
Pokaż więcej »

Jak Lwów przed wojną obchodził rocznice Powstania Styczniowego

W 66 rocznicę Powstania Styczniowego

 WETERANOM POWSTANIA 1863 – 1864 W HOŁDZIE

Lwów 1929

Polskie Towarzystwo Opieki nad grobami bohaterów we Lwowie.

Wojna 1831 r. skończyła się przegraną; nie było wodza, który by siłą swej mocy i ducha był w stanie poprowadzić tysiączne szeregi doborowego wojska polskiego do zwycięstwa ostatecznego. Wróg osaczył całą Polskę i zamknął Ją jakby w więzieniu, niszcząc, grabiąc, konfiskując majątki, zsyłał niewinnych na dalekie tajgi sybirskie, więzienia zapełniał starcami i niewiastami, zabijał bezbronnych i ziemię naszą kurczył, wyrywając mowę i religię z ust tysięcy wiernych.

Nie przeszkadzało to ale, by w podziemiach rozwijał się w całej pełni ruch narodowo-wyzwoleńczy, by spiski i przygotowania coraz bardziej licznie i potężniej się rozbudowały, aby na dany znak, można było znów stanąć w szeregach do walki z największym ciemiężcą. A kiedy przy sposobności aresztowania kilku członków organizacji wojsk, rząd carski nabrał przekonanie o sile tych organizacji, by umniejszyć a nawet zniszczyć tę organizację, zarządził ogólną brankę młodzieży w nocy z 1 na 16 stycznia 1863 r., wtedy Komitet Centralny wydał rozkaz ogólnego chwycenia za bron i uderzenia na załogi rosyjskie w nocy z 22-go na 23-go stycznia.

Tak się rozpoczęła wojna 1863 roku.

Słusznie powiedział ktoś, że „mapa Kongresówki z czerwonymi plamami bitew i potyczek, przypomina ową chustę św. Weroniki, która otarła nią skrwawioną twarz Chrystusa” bo 1200 bitew i potyczek, 35.000 poległych, kilka tysięcy powieszonych, przeszło 100.000 wywiezionych na Sybir — oto ofiary, które naród poniósł w tej walce o Niepodległość, by

Pokaż więcej »

Banderowskie czytania

W najbliższą sobotę 30 stycznia w Kijowie odbędzie się ósme narodowe czytanie ,,złotych myśli” przywódcy ukraińskich szowinistów, socjopatycznego wodza OUN – B i UPA, zwyrodniałego mordercy i zbrodniarza wojennego –  Stepana Bandery. W tym roku będzie to czytanie wirtualne za pomocą portalu społecznościowego facebook, któremu jak widać nie przeszkadzają w najmniejszym nawet stopniu treści nazistowskie i rasistowskie, które będą tam głoszone za jego pomocą, kiedy w innych przypadkach ten sam facebook banuje ludzi na wiele dni lub nawet tygodni, za treści zupełnie banalne, czy też niezgodne z obowiązującą pedagogiką poprawności politycznej, jako rzekome naruszenie regulaminu społeczności tego portalu. Wraz z prezentacją i czytaniem biblii ukraińskich nazistów, książki autorstwa Stepana Bandery zatytułowanej ,,Perspektywy ukraińskiej rewolucji”, towarzyszyć będą prelekcje na temat wskazań tego zbrodniarza dla kontynuatorów swoich rasistowskich zaleceń, na dalszych etapach kontynuacji ,,ukraińskiej” rewolucji, której celem ostatecznym jest stworzenie, czystego jak szklanka źródlanej wody państwa ukraińskiego bez żadnego elementu nieukraińskiego… – więcej w blogu kresywekrwi.blogspot.com

Pokaż więcej »

Refleksje nad polityką Drugiej Rzeczpospolitej wobec mniejszości ukraińskiej

Ocenianiem działań politycznych II Rzeczypospolitej wobec mniejszości ukraińskiej zajmowało się w przeszłości wielu badaczy. Część książek nie wytrzymała próby czasu, ale wiele uznać należy nadal za istotne. Na uwagę zasługują szczególnie prace J. Borkowskiego[1] Romana Wapińskiego[2] Ryszarda Torzeckiego[3], J. Tomaszewskiego[4], P. Wandycza [5], Cz. Brzozy[6], B. Budurowycza [7],czy A. Chojnowskiego[8]. Z badaczy młodszego pokolenia wyróżnić należy Roberta Potockiego, autora szczególnie istotnej książki zatytułowanej Polityka państwa polskiego wobec zagadnienia ukraińskiego w latach 1930 – 1939[9], prace Barbary Stoczewskiej, w tym „Litwa, Białoruś, Ukraina w myśli politycznej Leona Wasilewskiego”[10], prace Piotra Okulewicza, szczególnie istotna dla tematu pt. Koncepcja „międzymorza” w myśli politycznej obozu Józefa Piłsudskiego w latach 1918- 1926. Należy podkreślić, że te trzy ostatnie prace zawierają bardzo obfitą i szczegółową bibliografię. Warto wymienić też pracę zbiorową historyków polskich i ukraińskich pt. Historycy polscy i ukraińscy wobec problemów XX wieku[11], teksty Jerzego Holzera „Upadek komunizmu i historiografia” czy Włodzimierz Mędrzeckiego „Druga Rzeczpospolita w historiografii polskiej po 1989 roku” (obie zawierają  bogate przypisy bibliograficzne, wartościowe refleksje i przemyślenia). Do analizy tematu cenna okazała się też praca Jerzego Ogonowskiego, Uprawnienia językowe mniejszości narodowych w Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1939[12], oraz zawierająca wiele nowych nieznanych informacji pracy księdza Adama Kubasika[13]… – więcej w blogu kresywekrwi.blogspot.com

Pokaż więcej »