„To nie jest ukraińska cerkiew. To powinna być ukraińska rzymsko-katolicka cerkiew.

Niestety, ona jest cała w biało czerwonych flagach”- stwierdził na posiedzeniu rady miasta Chodorów jego burmistrz, Ołeh Kocowśkyj. Radni z Chodorowa, najwyraźniej zaagitowani przez burmistrza, sadząc po wypowiedzi – ksenofoba, demonstracyjnie i ostentacyjnie odmówili pomocy finansowej na remont zabytkowej świątyni w swoim mieście. Ponieważ budynek jest „nie nasz”, jest biało-czerwony, polski „obcy” . Uzasadnienie burmistrza, Ołeha K.-  powinniśmy pamiętać, że to są NASZE środki finansowe, to NASZE pieniądze… rekomenduję przeznaczać ja dla NASZEJ społeczności, NASZEJ chodorowskiej społeczności – relację z posiedzenia Rady Chodorowa zdaje  Stowarzyszenie SUOZUN.

A czyim majątkiem zarządza ukraiński burmistrz Chodorowa Ołeh Kocowśkyj w 2021 roku? Gdyby nie biało czerwone flagi, które były obiektem miłości i szacunku budowniczych Chodorowa i okolic nie miałby czym zarządzać… – cały tekst Bożeny Ratter

Stanowisko Konfederacji wobec masowej imigracji zarobkowej do Polski, choć początkowo sceptyczne, stało się z biegiem czasu coraz bardziej liberalne. Obecnie w ramach ugrupowania liberałowie z partii KORWiN zdominowali pod tym względem Ruch Narodowy – wykazuje w swojej analizie Marcin Skalski.

17 maja minęły równo trzy lata od słynnego wpisu Krzysztofa Bosaka dotyczącego Hindusów pracujących w Polsce jako dostawcy jedzenia. Post miał prowokować do dyskusji na temat coraz większych rozmiarów imigracji zarobkowej do Polski. „Czy to, żeby pewna grupa ludzi miała zawiezione jedzenie, zamiast pójść samodzielnie do baru lub sklepu, jest tak istotną potrzebą gospodarczą, że chcemy iść w multikulti? Czy ta sprawa nie wymaga debaty?” – pytał retorycznie późniejszy kandydat na prezydenta z ramienia Konfederacji, obecny poseł i wiceprezes Ruchu Narodowego.

Następnego dnia w Twitterowej polemice z dziennikarzem Onetu Kamilem Dziubką Krzysztof Bosak poszedł jeszcze dalej. Według polityka „większość chce, aby Polska pozostała krajem zamieszkanym w 90% przez Polaków”. W marcu 2019 roku polityk Ruchu Narodowego i obecny poseł Konfederacji wystąpił z kolei w telewizji wPolsce w programie „Gorące pytania”. Również i wtedy wyraził on swoją negatywną opinię o skali imigracji do Polski. „Główny problem z masową imigracją polega na tym, że prowadzi do państwa wielonarodowego w którym, w ramach jednego społeczeństwa powstają grupy o rozbieżnych kulturach i rozbieżnych interesach” – mówił Bosak, który skrytykował także uleganie lobby biznesowemu wywierającemu presję na ściąganie taniej siły roboczej spoza Polski:

„Rolą przedsiębiorcy jest organizować działalność wytwórczą w sytuacji ograniczonych zasobów. Także w sytuacji ograniczonych zasobów pracy” – zaznaczył Bosak… – więcej w portalu kresy.pl

Dzień 25 maja 2021r. to kolejna data wyznaczająca mozolną bitwę o przywrócenie godności Obrońców Birczy w walkach z faszystowskimi bandami UPA. Kolejny krok po kamienistej drodze pod górę, aby obronić prawdę i pamięć o niezłomnych, bezinteresownych i odważnych ludziach broniących swojej małej ojczyzny i życia ludzkiego.

Kilka minut po godzinie 10 sala hali sportowej w Birczy wypełniła się po brzegi. Zorganizowana wspólna sesja Rady Powiatu Bieszczadzkiego, Rady Powiatu Przemyskiego oraz Rady Gminy Bircza pochyliła się nad dwoma ważnymi tematami. W pierwszej części obrad poruszono temat dotyczący projektu dokumentu pn. „Unijna strategia na rzecz ochrony bioróżnorodności 2030. Przywracanie przyrody do naszego życia” oraz skutkach jakie niesie wprowadzenie go dla regionu Bieszczad i Pogórza Przemyskiego… – więcej w blogu kresywekrwi.blogspot.com

W dniu 25 maja 2021 roku (wtorek) o godz. 10. 00 w hali sportowej w Birczy, przy ul. Parkowej 1, odbyła się XLIX sesja Rady Gminy Bircza wspólna z Radą Powiatu Bieszczadzkiego i Radą Powiatu Przemyskiego. Jednym z punktów wspólnej sesji trzech rad, było m.in. przedstawienie informacji dotyczącej usunięcia napisu „Bircza 1945-1946” z tablicy pamiątkowej Grobu Nieznanego Żołnierza w Warszawie – pełną relację na wyżej wymieniony temat zaprezentowali:

Przewodniczący Rady Powiatu Przemyskiego Pan Wojciech Bobowski oraz Wójt Gminy Bircza Pan Grzegorz Gągola.

Po dyskusji nad tą kwestią, Rada Powiatu Bieszczadzkiego, Rada Powiatu Przemyskiego i Rada Gminy Bircza przyjęły treść petycji skierowanej do Ministra Obrony Narodowej Mariusza Błaszczaka, dotyczącej przywrócenia napisu „Bircza 1945-1946” na tablicy pamiątkowej Grobu Nieznanego Żołnierza w Warszawie przez aklamację… – więcej w blogu kresywekrwi.blogspot.com

Wszystko dla Polski i Jej wielkości – pisał w 1928 r. gen. brygady dr Roman Górecki o inicjatywie zrzeszenia 21  czynnych organizacji byłych wojskowych w Federację Polskich Związków Obrońców Ojczyzny, dla upamiętnienia dziesięciolecia odzyskania Niepodległości. Krew, przelana na polach walk, tortury dziadów i ojców naszych w kazamatach i na Sybirze, martyrologja wszystkich legjonów i formacyj polskich, tragedje Lwowa, Wilna, Poznańskiego, Pomorza, Śląska – oto cement, który spoić musi wszystkie związki nasze – wszystkie bez wyjątku.

My, żołnierze, wiemy najlepiej, że częstokroć trudniej jest pozycję utrzymać, aniżeli ją zdobyć. Dlatego największą naszą troską było i jest utrwalenie Niepodległości, w nienaruszalnych granicach tak krwawo zdobytych, Niepodległości, na którą czyhali i czyhają odwieczni wrogowie Polski, wrogowie z zewnątrz i wrogowie z wewnątrz. Złowrogim wrogiem wewnętrznym było rozbicie społeczeństwa na liczne, zwalczające się wzajemnie partje i obozy. Zaciekłe partyjnictwo przenikać poczęło do wszystkich komórek organizmu społecznego, zatruwając go i zagrażając samemu istnieniu Państwa. W tem jednoczeniu się my, żołnierze, nie jesteśmy osamotnieni. Podają sobie ręce ludzie różnej myśli politycznej, różnych obyczajów. Jednoczą się organizacje społeczne i gospodarcze, w pełnem zrozumieniu idei zgodnej współpracy i doprowadzenia przez tę zgodę potęgi naszego Państwa, do stanowiska, należnego nam, jako mocarstwu w wielkiej rodzinie narodów świata (Federacja Polskich Związków Obrońców Ojczyzny dla upamiętnienia dziesięciolecia Niepodległości, Warszawa 1928)… – cały artykuł Bożeny Ratter