Chodaczków – na ludobójczym szlaku.
Prawda i Pamięć.
Na ludobójczym szlaku zbrodniczej Dywizji Waffen SS Galizien – bo za zbrodniczą została uznana ta formacja przez międzynarodowy trybunał w Norymberdze – poza m. in. Hutą Pieniacką, Huciskiem, Podkamieniem, Palikrowami, Hanaczowem, Poturzynem, Wicyniem, Siemianówką znalazła się również polska wieś Chodaczków Wielki. Polacy stanowili tu ponad 90% ogółu mieszkańców wsi, reszta to Rusini i Żydzi. Na początku 1944r. we wsi znajdowała się samoobrona, która skutecznie odparła 3 ataki band tzw. UPA. Nie odparła jednak ataku 4 Pułku policyjnego, 14 Dywizji SS Galizien, złożonego z ochotników ukraińskich. 16 kwietnia 1944r. ochotnicy ukraińscy ze zbrodniczej formacji wspomagani przez banderowców z tzw. UPA dokonali pacyfikacji wsi i masakry ludności cywilnej. Trwały wówczas walki wojsk sowieckich o zdobycie Tarnopola. Na pomoc oblężonej w Tarnopolu niemieckiej załodze miała wyruszyć od strony Brzeżan, będąca na niemieckiej służbie, 14 Dywizja Waffen SS Galizien. I wyruszyła, ale dotarła tam z opóźnieniem, ponieważ po drodze, ochotnicy ukraińscy woleli palić i mordować bezbronną ludność polską w Chodaczkowie Wielkim, aniżeli walczyć z regularnymi oddziałami wojska. Ukraińscy SS-mani ochoczo przystąpili do mordowania i katowania mieszkańców wsi oraz palenia i niszczenia zabudowań. Byli oni nawet do tego specjalnie przygotowani , gdyż mieli na hełmach żółte frędzle zwisające do poziomu ust, co uniemożliwiało rozpoznanie ich twarzy. Starców, kobiety i dzieci wrzucano żywcem do palących się chat i stodół. Do pomieszczeń z ukrywającymi się mieszkańcami wrzucano granaty. Do uciekających z płomieni ludzi strzelano fosforowymi, zapalającymi pociskami. W strasznych męczarniach, w wyniku eksterminacji wsi zginęło z rąk zwyrodnialców ponad
