Pisana historia Hanaczowa sięga 1394 roku. Tego roku wieś zostaje podarowana Ojcom Franciszkanom przez Dymitra Wołczkowica.

2 lutego 1944, około godziny 21, 750-1000 banderowców oraz policjantów ukraińskich rozpoczyna atak z trzech stron. Rozlega się bicie dzwonu. Mieszkańcy Hanaczowa giną od kuli, noża lub siekiery. Mieszkańcy bronią się. Słychać rżenia palonego żywcem bydła. Ukraińcy strzelają świecącymi pociskami w kierunku plebani. Najmłodszy franciszkanin, o. Szczepan (Józef Krajski) udziela rozgrzeszenia umierającym nie patrząc na kule. Nadchodzi odsiecz. Napastnicy wycofują się około północy… – więcej w blogu semperfidelisetparatus.blogspot.com

Artur Brożyniak napisał:

W dniu 15 października 2017 r. otwarto na Przełęczy Wereckiej kompleks „cmentarny” poświęcony „Bohaterom Ukrainy Karpackiej rozstrzelanym przez polskich i węgierskich okupantów w marcu 1939 r.” Plansze wokół upamiętnienia informują o rzekomej egzekucji 600 członków Siczy Karpackiej przez oddział Korpusu Ochrony Pogranicza. W uroczystości udział wzięła wicepremier Ukrainy ds. Integracji Europejskiej Iwana Kłympusz-Cyncadze i inni wysocy ukraińscy urzędnicy państwowi oraz kompania honorowa Sił Zbrojnych Ukrainy. Miejscowe władze Obwodu Zakarpackiego zignorowały otwarcie kompleksu upamiętniającego Sicz Karpacką i wręcz demonstracyjnie nie uczestniczyły w uroczystościach.

Światosław Szeremeta w wywiadzie telewizyjnym oskarżył Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego, dowództwo Wojska Polskiego, najwyższe kierownictwo Polskiego Państwa o zbrodnie wojenne w 1939 r. Członkowie Siczy Karpackiej, rzekomo zagrażali dalszej „okupacji” ziem ukraińskich przez Polskę i Węgry. Jest to oczywiste kłamstwo i prowokacja..

https://zakarpattya.net.ua/News/175206-Vlada-Zakarpattia-proihnoruvala-vidkryttia-memorialu-zakhysnykam-Karpatskoi-Ukrainy-%E2%80%93-Radio-Svoboda-FOTO

Politycy we lwowskiej radzie obwodowej (odpowiedniku sejmiku województwa w Polsce) przygotowują projekt wniosku o powtórne nadanie Stepanowi Banderze tytułu „Bohatera Ukrainy” – poinformował w środę portal Dyvys.info.

Jak czytamy na portalu Dyvys.info, projekt wniosku przygotowała niedawno komisja ds. kultury, polityki informacyjnej i promocji lwowskiej rady obwodowej. Projekt zostanie rozpatrzony na najbliższej sesji rady, która odbędzie się w lutym.

„Uważamy, że Stepan Bandera symbolizuje całą epokę walki o niepodległość Ukrainy, a pozbawienie go tego tytułu wynikało z prorosyjskich poglądów byłego prezydenta Wiktora Janukowycza i ówczesnego rządu” – mówił przewodniczący komisji Swiatosław Szeremeta.

Przypomnijmy, że Szeremeta to również ukraiński sekretarz rady ds. upamiętnień, skompromitowany neobanderowskimi poglądami, gloryfikacją OUN-UPA i SS Galizien a także udziałem w wydaniu zakazu poszukiwań i ekshumacji szczątków polskich ofiar na Ukrainie… – więcej w portalu kresy.pl

Zawsze problemem jest interpretacja faktów i tutaj nie musi być jednomyślności, ale co do samych faktów możemy stwierdzić, że było tak, a nie inaczej. Tymczasem już rok temu pojawiły się pierwsze oznaki, że naszym partnerom nie zależy na prawdzie – mówi prof. Waldemar Rezmer. Polski historyk zrezygnował właśnie z przewodniczenia Polsko-Ukraińskiemu Forum Historyków.

Od 2015 roku współprzewodniczył Pan pracom Polsko-Ukraińskiego Forum Historyków. W zamyśle miała to być platforma dyskusji specjalistów, którzy odrzucając bieżącą politykę, mieli zmierzyć się z trudnymi fragmentami naszej wspólnej historii. Kilka dni temu złożył Pan rezygnację. Co skłoniło Pana do takiej decyzji?

Prof. Waldemar Rezmer: Kiedy podejmowałem się przewodniczenia polskiemu zespołowi historyków i kierowania Forum (razem z prof. Jurijem Szapowałem), zakładałem, że będziemy w sposób uczciwy i rzeczowy dążyli do wyjaśniania najtrudniejszych kwestii relacji polsko-ukraińskich lat 1939–1947. Ocena tego okresu, często emocjonalna, wpływa bowiem bardzo mocno na współczesne postrzeganie Ukraińców i Ukrainy w Polsce, a Polaków i Polski na Ukrainie. Sądziłem, że dysponując doświadczeniem z wcześniejszych prac seminariów „Polska-Ukraina: trudne pytania”, drogą żmudnego, ale autentycznego naukowego dialogu, będę mógł pomóc w dochodzeniu do rzetelnych merytorycznych ustaleń. Zawsze problemem jest interpretacja faktów i tutaj nie musi być jednomyślności, ale dzięki profesjonalnemu podejściu do problemu, wykorzystując wszystkie dostępne źródła i warsztat historyczny, można ustalić, że było tak, a nie inaczej… – więcej w portalu polska-zbrojna.pl

Pogrzeb Szczepana Siekierki będzie miał miejsce w sobotę, 23 stycznia 2021 r. o godzinie 12.00, w kościele NMP we Wrocławiu, przy ulicy Kamieńskiego 230.

Gdybym tam wrócił

pewnie bym nie zastał

ani jednego cienia z domu mego

ani drzew dzieciństwa

ani krzyża z żelazną tabliczką

ławki na której szeptałem zaklęcia

kasztany i krew

ani też żadnej rzeczy która nasza jest

[..J

kredowe koło rudzieje

tak jak stara krew

wokół rosną kopczyki

popiołu

do ramion

do ust

Zbigniew Herbert – Pan Cogito myśli o powrocie do rodzinnego miasta

Opracowanie to dedykuję Wszystkim, którzy wraz ze mną organizowali Stowarzyszenie, a już Ich nie ma, pozostała tylko pamięć i dorobek działalności – pisma, dokumenty, rozprawy oraz wspomnienia świadczące o okrutnej rzeczywistości tamtych dni, Ten olbrzymi materiał dokumentacyjno-historyczny przyczyni się do kształtowania postaw patriotycznych obecnego i przyszłych pokoleń. Dzięki przemianom politycznym w 2016 r. obie Izby Parlamentu Rzeczypospolitej Polskiej podjęły uchwały oddające hołd ofiarom ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów wiatach 1939-1947 na około 200 tys. obywateli polskich i jednocześnie ustanowiono 11 lipca Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Ludobójstwa. Pragnę również by to opracowanie zostało wydane w 2018 r., wpisując się w obchody 100-lecia odzyskania niepodległości Polski… – cały artykuł Bożeny Ratter

Szanowni Państwo.

Z przykrością i bólem uprzejmie zawiadamiam, że odszedł na wieczną wartę Jerzy Mużyło, wieloletni prezes  Stowarzyszenia Kresy Wschodnie Dziedzictwo i Pamięć, do którego z dumą również i ja należę.

Miał tyle planów i ….

Niech spoczywa w pokoju.

Chwała i Cześć Bohaterom !!!

Z szacunkiem

Ewa Elżbieta Deoniziak

Rodzina oraz Zarząd Główny Stowarzyszenia z żalem zawiadamia, że w dniu 15.01.2021 r. odszedł Szczepan Siekierka wieloletni prezes i założyciel Stowarzyszenia Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów.

NEKROLOG

Szczepan Siekierka (ur. 03.08.1928 – zmarł 15.01.2021)

Urodził się 3 sierpnia 1928 r. w Toustobabach, powiat Podhajce, województwo tarnopolskie. W 1941 r. w Toustobabach zorganizowano „Oddział Samoobrony”, do której należał od 1943 r. Celem zorganizowania „Samoobrony” było prowadzenie rozpoznania o działalności miejscowych Ukraińców, należących do OUN, które rozpoczęło mordowanie ludności polskiej już w 1939 r. przed wkroczeniem wojsk sowieckich. Przykładowo – w Szulmanach zamordowali 38 osób, w Marianowie 4 osoby, w Dolinie 5 osób, w Sławętynie 50 osób, w Nosowie 10 osób. W miesiącu lipcu 1941 r., w Panowicach, policja ukraińska zamordowała 6 osób, a w Zawadówce 5 osób. Terror na ludności polskiej przez nazistów ukraińskich w czasie okupacji sowieckiej i niemieckich, nie był niczym skrępowany przez władze sowieckie i niemieckie, gdyż władzę sprawowali Ukraińcy z policją ukraińską. Samoobrona w 1943 r. została oficjalnie podporządkowana Kompanii Armii Krajowej „Rokita”, pluton „Bluszcz” w Panowicach. Dowódcą tej kompanii był chorąży Paweł Rostkowski, dowódcą plutonu Michał Tracz ps. „Kalina”, a dowódcą drużyny Feliks Rostowski ps. „Akacja Aklina”. Przysięgę wojskową Szczepan Siekierka złożył w styczniu 1944 r. Powierzono mu bardzo ważną funkcję kuriera-łącznika z innymi kompaniami, obwodu Podhajce. Sprzyjało temu to, że był w tym czasie listonoszem. Niezależnie od tego brał udział w przygotowaniu i organizowaniu stanowisk obronnych dla ludności polskiej, w celu obrony przed bandami ukraińskimi. Zajmował się zdobywaniem broni od wojsk niemieckich i

W wykazie okolicznościowych rozkazów Józefa Piłsudskiego Józef Piłsudski do swoich żołnierzy (Lwów 1920 r) pod numerem XVIII znajduje się rozkaz skierowany do Generała, Porucznika Iwaszkiewicza:

Wyrażam uznanie wojskom, które w zwycięskich i ciężkich bojach przerwały pierścień ukraiński, zaciśnięty koło Lwowa i Gródka Jagiellońskiego, oraz nawiązały łączność z odciętemi tam, mężny opór stawiającymi oddziałami.

Żołnierze! Wasz wspólny wysiłek unicestwił zamiary nieprzyjaciela zawładnięcia Lwowem.

Dziękuję gen. por. Iwaszkiewiczowi za umiejętne i planowe przeprowadzenie odsieczy Lwowa, Gen. per. Rozwadowskiemu za obronę Lwowa i Gródka Jagiellońskiego, Gen. ppor. Romerowi za celowe i energiczne współdziałanie, Gen. por. Aleksandrowiczowi za pobicie wroga w pieciodniowych walkach pod Siedliskami, Sądową Misznią i Gródkiem Jagiellońskim, pułkownikowi Konarzewskiemu, dowódcy wojsk z Księstwa Poznańskiego za rozstrzygający, brawurowy atak na Bar i Wołczuchy.

Dziękuję również Pułkownikom: Minkiewiczowi, Kulińskiemu, Berbeckiemu, Sikorskiemu i Podpułkownikom: Mączyńskiemu i Palle za sprawne prowadzenie Grup.

Dziękuję wszystkim niższym dowódcom i oficerom, którzy sumiennie i mężnie pełnili swe obowiązki i dali przykład żołnierzowi, jak trzeba walczyć za Ojczyznę.

Dziękuję Wam, żołnierze, zebrani ze wszystkich części Polski, za to, żeście radośnie i śmiało poszli w bój za Polski Gród – Lwów, za całość ziemi polskiej.

Wam, bezimienni bohaterowie, najwięcej zawdzięcza Polska… – cały artykuł Bożeny Ratter