Banderyzm na Ukrainie rośnie jak grzyby po deszczu. Inicjatorzy i realizatorzy ukraińskiego ludobójstwa na Polakach są stawiani przez Ukraińców na piedestał. I nie czyni tego – jak próbuje nam się wmówić – margines społeczny, ale Ukraińcy w całym kraju, w tym grekokatoliccy duchowni.

Banderyzm to sprawa całej Ukrainy

Aktualnie, na Ukrainie zaobserwować można zakrojoną na szeroką, ogólnoukraińską skalę gloryfikację zbrodniarzy z UPA: w mediach społecznościowych, szkołach, na ulicach, a nawet w parlamencie, gdzie w grudniu 2021 roku większością głosów przegłosowano uchwałę o 80. rocznicy ludobójczej Ukraińskiej Powstańczej Armii. Mocą uchwały, Krajowej Komisji ds. Radiofonii i Telewizji zarekomendowano tworzenie tematycznych programów oraz opraw wydarzeń z okazji rocznic wskazanych w uchwale. Rezolucja proponuje także, aby Ukrposzta (Poczta Ukraińska) i Narodowy Bank emitowały znaczki pocztowe i monety okolicznościowe z okazji pamiętnych dat i rocznic… – więcej w portalu wprawo.pl

Konflikt w relacjach rosyjsko-ukraińskich, do którego polskie władze na siłę pragną wciągnąć polskie społeczeństwo po stronie, która na wszelkich możliwych poziomach poniża nasz naród posiada wiele zagadnień, które na pierwszy rzut oka są niewidoczne dla zwykłego obywatela, wyuczonego przez media do myślenia czysto zero-jedynkowego.

Pomimo prowadzenia przez Ukraińców od lat systematycznego zakłamywania historii poprzez gloryfikowanie nazistowskich zbrodniarzy odpowiedzialnych za bestialskie mordy na Polakach, Żydach i Węgrach, podejście do Ukrainy jest diametralnie inne w każdym z tych państw. Węgry swoje możliwe wsparcie uzależniają od załatwienia swoich spraw dotyczących mniejszości węgierskiej na Ukrainie[1], natomiast Izrael zakazał państwom bałtyckim przekazywania swojej broni na Ukrainę[2]. Polska natomiast, chciałoby się powiedzieć na grobach, lecz tych się ofiary ludobójczej działalności nazistów z UPA nie doczekały, buduje relacje z Ukrainą, bezinteresownie ją wspierając. Przykład Węgier czy Izraela jasno pokazuje jak wygląda prowadzenie polityki, gdzie na pierwszym miejscu zawsze musi być interes własnego państwa i nie ma miejsca na sentymenty, z którymi można jedynie pójść do piaskownicy i wykłócać się o zabrane wiaderko… – więcej w portalu www.magnapolonia.org

Od początku 2022 roku najważniejszymi tematami dyskutowanymi we wszystkich ukraińskich mediach są rozważania, czy w końcu zacznie się, czy jednak nie zacznie „agresja rosyjska” (a jeśli tak, to gdzie), oraz – czy Wołodymyr Zełeński aresztuje swojego poprzednika Petra Poroszenkę w związku z zarzutami zdrady narodowej, czy nie.

W ten sposób na drugim planie znalazło się inna ważna sprawa, którą przez ostatnie dwa miesiące 2021 roku żyła cała Ukraina. Chodzi o wojnę, przede wszystkim informacyjną, pomiędzy Kancelarią Prezydenta z Andriejem Jermakiem na czele a najbogatszym Ukraińcem Rinatem Achmetowem (na zdjęciu z Leonidem Kuczmą). Tego ostatniego określa się na Ukrainie mianem „oligarchy”.

Kim są oligarchowie?

Pojęcie to, oznaczające w języku starogreckim „władzę nielicznych”, wprowadził do słownika politycznego współczesnej Rosji i Ukrainy w 1997 roku ówczesny rosyjski wicepremier Borys Niemcow. To właśnie on, a nie Władimir Putin, uznawany był wówczas za potencjalnego następcę Borysa Jelcyna, którego kariera polityczna zbliżała się już ku końcowi.

Nieżyjący już polityk uznawał za oligarchów ludzi, którzy zdobyli miliardy dolarów w sposób nie do końca legalny, w ramach prywatyzacji majątku narodowego. Dzięki swoim zasobom i mediom udało im się następnie sprywatyzować również władzę państwową w Rosji. Była to epoka Borysa Bieriezowskiego i Władimira Gusińskiego, oligarchów rządzących krajem, gdy z faktycznej władzy zrezygnował już Jelcyn, codziennie przebywający w stanie upojenia alkoholowego… – więcej w blogu „Dziennik gajowego Maruchy”

List od pani Katarzyny Ochabskiej:

                                                                                                                                                         Pan Witold Listowski

Szanowny Panie,

zwracam się z prośbą o możliwość wstawienia na internetową stronę Patriotycznego Związku Organizacji Kresowych i Kombatanckich mojego artykułu zatytułowanego „Fałszywy obraz generała brygady pilota Stanisława Skalskiego na Ukrainie”. Dotarcie do szerszego grona pozwoliłoby na ukazanie kolejnego przykładu fałszowania polskiej historii na Ukrainie, a także zakłamywania tam wizerunku najskuteczniejszego pilota biało-czerwonej szachownicy w czasie II wojny światowej.

Z poważaniem

Katarzyna Ochabska.

Link do artykułu pani Katarzyny zamieszczamy poniżej:

https://arch.kuriergalicyjski.com/rozmaitosci/8967-falszywy-obraz-generala-brygady-pilota-stanislawa-skalskiego-na-ukrainie

Trzy lata po wywózkach polskiej inteligencji  10 lutego 1940r. w głąb Rosji w wydanej we Lwowie, konspiracyjnej antologii poezji lat wojny i okupacji pt. Wierne płomienie pisała jej redaktorka doc. Stefania Skwarczyńska :

Lwów reaguje – wielkością. Bohaterstwem miłosierdzia, ten sam Lwów, który stał się we wrześniu gospodą polskiego nieszczęścia, w którym dozorcy ukrywali przebranych w własne ubrania oficerów, w którym sługi utrzymywały dawne swe panie, a chłopi nocą chyłkiem dowozili dawnym swym panom mąkę i słoninę – ten sam Lwów porwał się na dzieło wyżywienia tych setek tysięcy o dziesięć tysięcy kilometrów odległych ośmiokilogramowymi paczkami żywnościowymi. Wysyłało się paczki bliskim i dalekim, znanym i nie znanym, tysiące ludzi wysprzedaje się do ostatniego, wyrzekając się wygody. Mimo zakazów, rewizji i konfiskat idą do Kazachstanu tysiące paczek.

Naprawdę możemy się chlubić, że chrześcijańska Caritas, która przeżarła obcość jednostek, dalekość klas społecznych, zwyciężyła już tutaj bolszewizm […]… – cały artykuł Bożeny Ratter

A potem fale potopu zamykają się nad nami. Trzy dni i trzy noce miasto brzęczy i trzęsie się od sowieckich tanków, które zalewają – puste jak wymiótł – ulice. Na rogatce witała je tylko delegacja Żydów komunistów z kwiatami.

Samo miasto chłonęło je w martwym, zastygłym milczeniu….Dyrektor Miejskich Zakładów Elektrycznych został zastrzelony przez NKWD, które już nadciągnęło za wojskiem. Przyszedł rano o zwykłej porze do biura, ale już nie wyszedł. Wynieśli go  – Jacek  Trznadel cytuje relację Beaty Obertyńskiej z września 1939 roku we Lwowie.

Przyszedł luty 1940 roku.

Władze zarządziły bestialski wywóz polskiej ludności ze wsi i osiedli na całym zajętym terenie! Wiadomości, które nadchodzą, włosy wprost podnoszą na głowie. W ten wściekły kilkudziesięciostopniowy  mróz wywożą całe wsie! […] ładują do pociągów i wysyłają w głąb Rosji….Mrozy takie, że paraliżuje wprost płuca.

Te wyjące, czołgające się u nóg kobiety, ta rozpacz bezbronnych, oszalałych trwogą, nocą zaskoczonych ludzi. Mróz. Sanie przed chatami. Wyganianie całych rodzin z domów, odrywanie czepiają progu chaty rąk. Piekło! Piekło! Wszystko, co człowiek musi wytrzymać sam, to nic, to nic. Ale patrzeć na te dzieci, których nie ma w co odziać na to zimno, na te małe, broniące się, krzyczące dzieci… – cały artykuł Bożeny Ratter

Wydarzenia poprzedzające lutowy napad.

Według Marcina Galika z Zagrodna

W lipcu 1944 Niemcy zniszczyli tunel kolejowy w Buczaczu oraz okoliczne mosty i uciekli. Na ich miejsce pojawili się Rosjanie, którzy w ciągu miesiąca ogłosili mobilizację wojskową. Polaków i Ukraińców w wieku od 18 do 45 lat powołano do wojska aby zakończyć wojnę. Polacy wstępowali do II armii, a Ukraińcy w większości uciekli do lasu. Do wojska zostali powołani moi bracia Jan Galik który był dziesięć lat starszy od mnie oraz średni Stanisław Galik urodzony w 1924 roku. Sowietom zależało na tym, żeby Polacy nie mieszkali na Kresach, chcieli nas wypędzić, więc to że Ukraińcy byli wrogo nastawieni do Polaków było im na rękę.

Mieszkaliśmy w Baryszu na kolonii Tysów. Zaczął się 1945 rok, miałem piętnasty rok życia, gdy naszą rodzinę spotkało wielkie nieszczęście. Mój ojciec Michał Galik w związku z tym że banderowcy byli coraz bardziej aktywni w niszczeniu Polaków i ich dobytku, czuwał. Pilnował nocami naszego gospodarstwa. Była niedziela 21stycznia 1945 roku, tato wrócił od brata który mieszkał na Zawalu i powiedział że jest bardzo zmęczony i udał się na spoczynek. Ja również poszedłem spać, czuwała mama… – więcej w blogu ks. Isakowicza-Zaleskiego

Dr hab. Andrzej Zapałowski

Członek Komitetu Ochrony Walk i Męczeństwa

W Rzeszowie

Sz. P. dr Karol Nawrocki

Prezes IPN

Szanowny Panie Prezesie!

W ostatnich dniach zwrócili się do mnie radni Powiatu Słupskiego oraz Pani wójt Gminy Ustka Anna Sobczuk- Jodłowska w sprawie wzburzenia miejscowej społeczności powodowanej konieczności zmiany patrona Szkoły Podstawowej w Zaleskich por. Witolda Dzięgielewskiego. W opinii IPN jest jakoby osoba patrona była niezgodna z ustawą z 1 kwietnia 2016 r. o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy jednostek organizacyjnych, jednostek pomocniczych gminy, budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz pomniki… – więcej w blogu kresywekrwi.blogspot.com

„Zdrajcy nie wolno porównać z nikim i z niczym. Myślę, że porównanie ze zdrajcą byłoby krzywdzące nawet dla wszy tyfusowej.” – Maksym Górki.

Wczoraj odbyła się kolejna Sesja Rady Miejskiej w Elblągu, na której radna PiS, Pani Elżbieta Banasiewicz zadała prezydentowi miasta Witoldowi Wróblewskiemu pytanie o to:

Jak przebiegała współpraca z Tarnopolem? – o to zapytała w piśmie z 18 stycznia. W tle pytań zadanych przez Panią Radnąznalazły się również ,,kontrowersje” związane z uhonorowaniem w Tarnopolu Romana Szuchewycza i Stepana Bandery.

Odpowiedź jakiej udzielił radnej PiS, Pani Elżbiecie Banasiewicz prezydent Witold Wróblewski, wpisuje się w ciąg dalszy polityki kundlizmu, prowadzonej przez obecną koalicję trzymającą władzę w Elblągu, czyli PSL, PO i SLD. Odpowiedź prezydenta Wróblewskiego jest także podtrzymaniem jego stanowiska, że nie tylko po kolejnym napluciu  w twarz obecnym władzom naszego miasta i wszystkim elblążanom przez neonazistowskie władze Tarnopola, nie tylko nie zerwie on relacji z ukraińskimi gloryfikatorami ludobójców Polaków z OUN – UPA i SS Galizien, ale nawet ich także nie zawiesi… – więcej w blogu kresywekrwi.blogspot.com

Organizacja narodowców uważa, że władze Polski wykazują się niewystarczającą asertywnością wobec Ukrainy i nadmiernie angażują się w jej interesie.

W oświadczeniu jakie Młodzież Wszechpolska opublikowała na swojej stronie internetowej, że kwestia napięć między Rosją a Ukrainą stała się „priorytetowym tematem” w polityce międzynarodowej. Zauważając, że o ile „dyplomaci światowych potęg militarnych na czele ze Stanami Zjednoczonymi zapowiadają dalsze wsparcie Republiki Ukrainy w konflikcie z Federacją Rosyjską” to „ostatnie wypowiedzi najwyższych czynników politycznych Rzeczpospolitej Polski są zbyt pochopne i zobowiązujące”.

W oświadczeniu wskazano bezpośredni powód, dla którego wszechpolacy zdecydowali się zająć stanowisko – „Na szczególną krytykę zasługuje dzisiejsza decyzja polskiego rządu, który przyjął wniosek ministra obrony narodowej o przekazanie Ukrainie najnowocześniejszego polskiego sprzętu, który do tej pory ze względu na swoje strategiczne znaczenie objęty był zakazem eksportu”… – więcej w portalu kresy.pl