Za kilka dni obchodzić będziemy odzyskanie niepodległości, odbędą się piękne występy, długie przemówienia o rzekomej pamięci o tych, którzy byli gotowi walczyć za Polskę (oczywiście tylko tych, którzy walczyli z uznawanymi przez współczesnych za wrogów a nie tych, którzy walczyli z przodkami „naszych” strategicznych przyjaciół). Jak jednak rzeczywiście wygląda sprawa suwerenności i pamięci o naszej historii, kiedy gasną reflektory oświetlające mównice i wyłączone są kamery?

O tym, że być patriotą w Polsce jest trudno przekonał się każdy, kto ośmiela się swoim działaniem przypomnieć historię nie wpisującą się w ramy narzuconej poprawności politycznej. Jednym z takich pól działania jest bezsprzecznie ustawiczna walka o upamiętnienie polskich ofiar ukraińskiego ludobójstwa dokonanego przez gloryfikowanych obecnie na Ukrainie zbrodniarzy wojennych… – więcej w portalu magnapolonia.org