Ludzie, którzy z całą świadomością i cynizmem kłamią, nie stanowią dla mnie przedmiotu zainteresowania, uważam ich bowiem za zwyrodniałych. Ludzie ci, o niskim poziomie wszelkiej kultury, nie są tak bardzo szkodliwi, jakby można przypuszczać, gdyż otoczenie świadomego kłamcę łatwo rozpoznaje. Nie pomoże tu największa sztuka okłamywania.

Najgorzej jest z tymi, którzy…nie budzą w otoczeniu żadnych zastrzeżeń i z tej racji kiedy później ich stanowisko jest nieobiektywne, przyjmowane jest przez społeczeństwo, wśród którego żyją, za  wiarygodne i uczciwe-  pisał Prezydent Rzeczypospolitej Ignacy Mościcki w autobiografii w latach 1940-1943.

Świadomego kłamcę w II RP rozpoznawała polska elita rożnych stanów, ponieważ była wychowana w oparciu o rzetelną, naukową wiedzę z różnych dziedzin a nie ideologię  przyniesioną na sowieckich bagnetach i wdrażaną przez wrogie mniejszości narodowe w czasie II wojny światowej i po jej zakończeniu.

Po wymordowaniu przez Niemców, bolszewików i Ukraińców, większości polskiej elity czyli naszych przodków o wysokim poziomie wszelkiej kultury, którzy nie ulegli największej sztuce okłamywania , iż likwidacja państwa i narodu polskiego i dumy z bycia Polakiem przynosi szczęście,  jednym z kolejnych etapów walki z polskim narodem i chrześcijaństwem był nakaz z 1951 roku niezwłocznego wycofania  ze szkół, uniwersytetów, bibliotek itp.  wszelkich dzieł kształcących poprzednie pokolenia… – cały artykuł Bożeny Ratter