Brzeg, miasto w południowo-zachodniej części Polski, to wyjątkowe miejsce na mapie Polski. Jest swoistym tyglem, w którym mieszają się: bogata piastowska przeszłość, wielokulturowa, złożona historia Śląska i powojenne losy mieszkańców Polski. Ścieżki życia brzeżan są odzwierciedleniem losów wielu Polaków, którzy po zakończeniu II Wojny Światowej, jako obywatele dawnych Kresów Wschodnich II Rzeczpospolitej, uchodźcy, zmuszeni byli do opuszczenia swych rodzinnych stron i do wędrówki na zachód, ku nieznanym wsiom i miastom. W kwietniu 1945 r. przybyła do Brzegu pierwsza grupa Polaków by przygotować miejsce dla nowych osiedleńców. Mieszkańców Tarnopola, Lwowa, Wilna, Stanisławowa, Prus, Doliny, i wielu mniejszych miejscowości. W Brzegu i okolicach znaleźli nowy dom, zostawiając za sobą przeszłość, często tragiczną, o której nie można było głośno mówić. Rzesze uchodźców z dawnych ziem wschodnich zasiedliło obszar dzisiejszych województw: dolnośląskiego, opolskiego, lubuskiego. Wraz z upadkiem w Polsce komunizmu można było przyznać się do swoich korzeni i głośno mówić o przeszłości, także tej związanej z tzw. „tragedią wołyńską”. Od kilkudziesięciu lat w Polsce podejmowany był temat miejsca, w którym możliwe byłoby badanie i upamiętnienie powojennych losów tych Polaków, którzy musieli opuścić swe rodzinne strony i osiedlić się na tzw. Ziemiach Zachodnich. Wiele środowisk kresowych wskazywało Brzeg jako idealne miejsce do organizacji takiej placówki… – więcej na stronie brzeg.pl