W dniu 7 maja 1920 r. WP wykonując samodzielną operację militarną
zajęło Kijów. W 2020 r. mija sto lat od tego wydarzenia w zawiązku z
powyższy proponujemy zapoznanie się z tekstem Artura Brożyniaka,
pracownika IPN, dotyczącym tzw. wyprawy kijowskiej. Autor przedstawia
nową hipotezę o wymiarze taktycznym sojuszu Piłsudski-Petlura.
Istniały spore dysproporcji sił pomiędzy ówczesną  Polską i Ukrainą na
korzyść tej pierwszej oraz praktyczny rozpad państwa ukraińskiego i
jego armii jesienią 1919 r. Strona polska prowadząc  dezinformację
przedstawiała sojusz z Ukrainą jako strategiczny  układ zawarty
rzekomo w celu wsparcia budowy państwa ukraińskiego co miło nas
uchronić przed agresywnymi planami Rosji. Jednak  głównym dążeniem
Józefa Piłsudskiego, Naczelnika Państwa i Naczelnego Wodza w 1920 r.
było skłonienie  bolszewików do  przyjęcia bitwy o Kijów, w której WP
odniosłaby decydujące  zwycięstwo.  Armia Czerwona w wojnie domowej
stosowała taktykę wycofywania się i wciągania przeciwnika w głąb
własnego terytorium, aby go następnie  tam pokonać.  WP z powodu
szczupłości sił nie mogło ścigać bolszewików w nieskończoność do
Moskwy. Zwycięstwo polskiej strony i unieszkodliwienie znacznych sił
bolszewickich było niezbędne do uzyskania korzystnego pokoju.

A. Brożyniak, Piłsudski-Petlura. Legenda asymetrycznego sojuszu [w:]
Przemyskie Zapiski Historyczne. Studia i materiały poświęcone historii
Polski Południowo-Wschodniej, t. 22/2018, red. J. Polaczek, Przemyśl
2019, s. 219-229.